dewiant
-
książk. osoba z zaburzeniem psychicznym charakteryzującym się postępowaniem lub zachowaniem odbiegającym od przyjętych norm moralnych lub obyczajowych
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA
Choroby i ich leczenie
rodzaje chorób
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Zasady współżycia społecznego
zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie -
- dewiant seksualny
- postępowanie, zachowanie dewianta
-
Rzecznik praw obywatelskich wystąpił do ministra sprawiedliwości o powołanie oddziałów, które miały dewiantów seksualnych, zwłaszcza pedofilów, w więzieniach leczyć i wychowywać.
źródło: NKJP: Marcin Kołodziejczyk: Lato wysokiego ryzyka, Polityka, 2003-06-28
Morderstw, które mrożą krew w żyłach, zadziwiają swoim bestialstwem, jest tak dużo, że najwyższy czas przestać tracić czas na szukanie wytłumaczeń dla dewiacyjnych zachowań. Dewiantów trzeba trzymać w odosobnieniu [...].
źródło: NKJP: Janusz Kozioł: Nie ma zabawy w śmierć, Gazeta Krakowska, 2003-08-26
Zaginięcia brata nie chcę łączyć z moją pracą - mówi prokurator Bartoszewski. - Ale zdaję sobie sprawę, co może czekać dziecko ze strony przestępców i dewiantów.
źródło: NKJP: Marek Rybarczyk: Bezskuteczne poszukiwania brata łódzkiego prokuratora, Gazeta Wyborcza, 1996-01-29
- Nie wykluczamy nieszczęśliwego wypadku, ale bierzemy pod uwagę również możliwość podpalenia. Mogło ono być dziełem dewianta, mogło wynikać z pragnienia dokonania zemsty, mogło też być elementem rozgrywki, toczącej się między jakimiś konkurentami w biznesie [...].
źródło: NKJP: (ŁUG): Spisek czy przypadek?, Gazeta Krakowska, 2003-05-29
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. dewiant
dewianci
ndepr dewianty
depr D. dewianta
dewiantów
C. dewiantowi
dewiantom
B. dewianta
dewiantów
N. dewiantem
dewiantami
Ms. dewiancie
dewiantach
W. dewiancie
dewianci
ndepr dewianty
depr -
internac.
ang. deviant
fr. déviant
niem. deviant
z łac. dēvians, dēviantis 'zbaczający z drogi'