utrącić - Wielki słownik języka polskiego PAN

3.

odrzucić realizację czegoś, co jest popierane przez mówiącego

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

	synonimy:	uwalić
	hiperonimy:	odrzucić

	We wtorek wieczorem [...] kongresmanom Partii Demokratycznej udało się utrącić w komisji spraw międzynarodowych zapis o przyjęciu Polski i innych krajów wyszehradzkich do NATO do 1999 r. źródło: NKJP: Jacek Kalabiński, Gazeta Wyborcza, 1995-02-02
	Chciałbym, żeby do opinii publicznej doszła informacja, kto naprawdę zawinił i kto utrącił realną szansę choćby częściowego wyrównania szans młodzieży polskiej. źródło: NKJP: Sprawozdanie z 89. posiedzenia Senatu RP część 3.1
	- To prawdziwy majstersztyk - określił pewien zachodni dyplomata w Genewie sposób, w jaki Chiny doprowadziły do utrącenia duńskiego projektu rezolucji. źródło: NKJP: Leopold Unger: Topienie Duńczyka, Gazeta Wyborcza, 1997-04-18
	Nasz projekt, z takim trudem przygotowywany, w jedną chwilę został utrącony na zebraniu. źródło: Internet: glosbe.com

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	utrąciłem +(e)m utrącił	utrąciłam +(e)m utrąciła	utrąciłom +(e)m utrąciło	utrąciliśmy +(e)śmy utrącili	utrąciłyśmy +(e)śmy utrąciły
2 os.	utrąciłeś +(e)ś utrącił	utrąciłaś +(e)ś utrąciła	utrąciłoś +(e)ś utrąciło	utrąciliście +(e)ście utrącili	utrąciłyście +(e)ście utrąciły
3 os.	utrącił	utrąciła	utrąciło	utrącili	utrąciły

bezosobnik: utrącono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		utrąćmy
2 os.	utrąć	utrąćcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	utrąciłbym bym utrącił	utrąciłabym bym utrąciła	utrąciłobym bym utrąciło	utrącilibyśmy byśmy utrącili	utrąciłybyśmy byśmy utrąciły
2 os.	utrąciłbyś byś utrącił	utrąciłabyś byś utrąciła	utrąciłobyś byś utrąciło	utrącilibyście byście utrącili	utrąciłybyście byście utrąciły
3 os.	utrąciłby by utrącił	utrąciłaby by utrąciła	utrąciłoby by utrąciło	utrąciliby by utrącili	utrąciłyby by utrąciły

bezosobnik: utrącono by

bezokolicznik: utrącić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: utrąciwszy

gerundium: utrącenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: utrącony

odpowiednik aspektowy: utrącać

+

utrącić

+

CO

Zob. trącić