śniady

Tutaj, bez względu na to, czy mi to pasuje do całości, czy nie, wcina się opowieść o doktorze Z., niesłychanie - jak zawsze podkreślała babcia - przystojnym ginekologu: śniadym, piwnookim południowcu z szopą siwych - choć dopiero co przekroczył trzydziestkę -włosów.

źródło: NKJP: Jacek Dehnel: Lala, 2006

[...] wyobraziłem sobie mroczny gabinet rozświetlony lampą naftową i ich, siedzących w głębokich skórzanych fotelach na tle ściany z ksiąg: jego o szczupłej, ascetycznej twarzy pod niesforną czupryną gęstych siwych włosów i ją młodziutką, śniadą i piękną jak królowa Saby [...].

źródło: NKJP: Andrzej Czcibor-Piotrowski: Cud w Esfahanie, 2001

Śniadzi Portugalczycy mają w sobie coś z subtelności i dyskrecji cieni. Nie narzucają się swoją obecnością nawet w najbardziej turystycznych miejscach.

źródło: NKJP: Manuela Gretkowska: Polka, 2001

Naiwny człowiek to taki, który zaczepiony przez śniadego, kaleczącego polszczyznę cudzoziemca, w rzeczywistości zazwyczaj Cygana spod Nowego Targu, kupuje od niego rulon kilkupensówek, uważając, że to carskie ruble.

źródło: NKJP: Idealny wyborca, Dziennik Polski, 2001-08-18

W kasynie gry, chyba w Monte Carlo, ale nie jestem pewien, poznał takiego śniadego faceta, który kazał się tytułować szejkiem.

źródło: NKJP: Lucjan Wolanowski: Upał i gorączka, 1970