odgonić - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

pozbyć się niepożądanych emocji, myśli czy stanów

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

emocje i uczucia

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

synonimy:

odpędzić
opędzić się

	Co robili Marek i Adam po opuszczeniu szpitala? Czy rozpamiętywali wydarzenia sprzed kilku godzin, a może, by odgonić złe myśli, poszli na piwo? źródło: NKJP: Marek mamoń: Jedno życie darowane, Trybuna Śląska, 2000-12-18
	Uparcie jednak jawiła mu się pod powiekami Marilyn z błagalnym wyrazem twarzy, jakby prosząca o ratunek. Starał się odgonić to natrętne wspomnienie. źródło: NKJP: Witold Jabłoński: SuperNowa, 2001
	Jechał w ślad za Garardem i Jokalem, próbując odgonić dawne odczucia strachu i obrzydzenia [...]. źródło: NKJP: Iwona Surmik: Ostatni smok, 2005
	Ada wróciła do kuchni, usiadła przy stole i objęła rękami głowę, jakby chciała odgonić zmęczenie. Zarwana noc dawała o sobie znać [...]. źródło: NKJP: Irena Matuszkiewicz: Czarna wdowa atakuje, 2009

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	odgoniłem +(e)m odgonił	odgoniłam +(e)m odgoniła	odgoniłom +(e)m odgoniło	odgoniliśmy +(e)śmy odgonili	odgoniłyśmy +(e)śmy odgoniły
2 os.	odgoniłeś +(e)ś odgonił	odgoniłaś +(e)ś odgoniła	odgoniłoś +(e)ś odgoniło	odgoniliście +(e)ście odgonili	odgoniłyście +(e)ście odgoniły
3 os.	odgonił	odgoniła	odgoniło	odgonili	odgoniły

bezosobnik: odgoniono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		odgońmy
2 os.	odgoń	odgońcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	odgoniłbym bym odgonił	odgoniłabym bym odgoniła	odgoniłobym bym odgoniło	odgonilibyśmy byśmy odgonili	odgoniłybyśmy byśmy odgoniły
2 os.	odgoniłbyś byś odgonił	odgoniłabyś byś odgoniła	odgoniłobyś byś odgoniło	odgonilibyście byście odgonili	odgoniłybyście byście odgoniły
3 os.	odgoniłby by odgonił	odgoniłaby by odgoniła	odgoniłoby by odgoniło	odgoniliby by odgonili	odgoniłyby by odgoniły

bezosobnik: odgoniono by

bezokolicznik: odgonić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: odgoniwszy

gerundium: odgonienie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: odgoniony

odpowiednik aspektowy: odganiać

+

odgonić

+

CO + (od KOGO)

Zob. gonić