odgonić - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

sprawić, że jakaś osoba lub zwierzę oddalają się od kogoś lub czegoś

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Zasady współżycia społecznego

stosunki, grupy i organizacje społeczne

CZŁOWIEK I PRZYRODA

Świat zwierząt

hodowla i opieka nad zwierzętami; człowiek wobec zwierząt

synonimy:

odpędzić
przegonić
przepędzić

	W ciągu kilku minut samochód zostaje pochłonięty przez tłum, a ochroniarze wykonują dramatyczne gesty, żeby odgonić ludzi. źródło: NKJP: Aleksandra Krzyżaniak-Gumowska: Gandhi górą, Polityka, 2009-05-02
	- Czekamy na wolność albo na śmierć - zdążyli powiedzieć mi jeńcy, zanim strażnicy z karabinami odgonili ich od płotu. źródło: NKJP: Maria Wiernikowska: Raport z obozu, Gazeta Wyborcza, 1992-08-25
	Na szczęście w tym momencie przejeżdżał drogą listonosz, który pomógł odgonić od atakowanej kobiety psa, rzucając w niego kamieniami. Reszta sąsiadów odpędzała zwierzę drągami. źródło: NKJP: Grażyna Mróz: Bobi - morderca, Tygodnik Podhalański nr 21, 1997
	Machnął dłonią przed oczami, aby odgonić dym i dokładniej przyjrzeć się dziwnemu obiektowi. źródło: NKJP: Sylwia Chutnik: Dzidzia, 2009
	Sąsiedzi opowiadali, że na Małej Suchej rogacz zaatakował kobietę, która szła z krową. Ludzie odgonili go kijami. Może to ten sam jeleń - mówiła roztrzęsiona pani Maria. źródło: NKJP: (zam): Rogacz atakuje, Gazeta Krakowska, 2003-08-16

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	odgoniłem +(e)m odgonił	odgoniłam +(e)m odgoniła	odgoniłom +(e)m odgoniło	odgoniliśmy +(e)śmy odgonili	odgoniłyśmy +(e)śmy odgoniły
2 os.	odgoniłeś +(e)ś odgonił	odgoniłaś +(e)ś odgoniła	odgoniłoś +(e)ś odgoniło	odgoniliście +(e)ście odgonili	odgoniłyście +(e)ście odgoniły
3 os.	odgonił	odgoniła	odgoniło	odgonili	odgoniły

bezosobnik: odgoniono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		odgońmy
2 os.	odgoń	odgońcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	odgoniłbym bym odgonił	odgoniłabym bym odgoniła	odgoniłobym bym odgoniło	odgonilibyśmy byśmy odgonili	odgoniłybyśmy byśmy odgoniły
2 os.	odgoniłbyś byś odgonił	odgoniłabyś byś odgoniła	odgoniłobyś byś odgoniło	odgonilibyście byście odgonili	odgoniłybyście byście odgoniły
3 os.	odgoniłby by odgonił	odgoniłaby by odgoniła	odgoniłoby by odgoniło	odgoniliby by odgonili	odgoniłyby by odgoniły

bezosobnik: odgoniono by

bezokolicznik: odgonić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: odgoniwszy

gerundium: odgonienie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: odgoniony

odpowiednik aspektowy: odganiać

	+	odgonić	+	KOGO/CO + CZYM
	+	odgonić	+	KOGO/CO + SKĄD

Zob. gonić