odegnać - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

sprawić, że jakaś osoba lub zwierzę oddalają się od kogoś lub czegoś

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Zasady współżycia społecznego

stosunki, grupy i organizacje społeczne

CZŁOWIEK I PRZYRODA

Świat zwierząt

hodowla i opieka nad zwierzętami; człowiek wobec zwierząt

synonimy:

odpędzić
przegonić
przepędzić

	Odegnałem, szturchając kosturem, jedną z ladacznic [...]. źródło: NKJP: Witold Jabłoński: Ogród miłości, 2006
	Był już w połowie drogi, gdy poczuł, że coś mu się pęta pod nogami. Ku swojemu zdziwieniu rozpoznał Ciapę. Z początku chciał go odegnać, ale okazało się, że to wcale nie takie łatwe. Szczeniak wracał z piskiem. źródło: NKJP: Edmund Niziurski: Księga urwisów, 1954
	Przyszłam sama, więc pan Rozum odegnał mnie jak psa, tylko dlatego, że na liście były dwie osoby, a chciała wejść jedna. źródło: NKJP: Irena Morawska: Więźniowie rezydencji, Gazeta Wyborcza, 1996-07-30
	Jakkolwiek jesteśmy u celu, nie wiemy jeszcze, czy nie wyskoczy na nas jakiś cerber i nie odegna nas precz od tej upragnionej arki. źródło: NKJP: Beata Obertyńska: W domu niewoli, 2005
	Gdy komisarz wyszedł zza równego rzędu świerków, rzucił się ku niemu, zaciekle ujadając, maleńki york z kretyńską wstążką między uszami. Lesik miał chęć odegnać go kopniakiem, jednak pohamował się, zresztą szczekacz i tak był zbyt sprytny, żeby skoczyć mu do nogawek. źródło: NKJP: Marcin Wroński: Officium Secretum: pies pański, 2010

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	odegnałem +(e)m odegnał	odegnałam +(e)m odegnała	odegnałom +(e)m odegnało	odegnaliśmy +(e)śmy odegnali	odegnałyśmy +(e)śmy odegnały
2 os.	odegnałeś +(e)ś odegnał	odegnałaś +(e)ś odegnała	odegnałoś +(e)ś odegnało	odegnaliście +(e)ście odegnali	odegnałyście +(e)ście odegnały
3 os.	odegnał	odegnała	odegnało	odegnali	odegnały

bezosobnik: odegnano

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		odegnajmy
2 os.	odegnaj	odegnajcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	odegnałbym bym odegnał	odegnałabym bym odegnała	odegnałobym bym odegnało	odegnalibyśmy byśmy odegnali	odegnałybyśmy byśmy odegnały
2 os.	odegnałbyś byś odegnał	odegnałabyś byś odegnała	odegnałobyś byś odegnało	odegnalibyście byście odegnali	odegnałybyście byście odegnały
3 os.	odegnałby by odegnał	odegnałaby by odegnała	odegnałoby by odegnało	odegnaliby by odegnali	odegnałyby by odegnały

bezosobnik: odegnano by

bezokolicznik: odegnać

imiesłów przysłówkowy uprzedni: odegnawszy

gerundium: odegnanie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: odegnany

odpowiednik aspektowy: odganiać

	+	odegnać	+	KOGO/CO + CZYM
	+	odegnać	+	KOGO/CO + SKĄD

Zob. gnać