rozgonić - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

pot. sprawić, że jakaś instytucja przestała istnieć w danym składzie osobowym lub w ogóle

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Zasady współżycia społecznego

stosunki, grupy i organizacje społeczne

synonimy:

rozpędzić

	Należy jak najszybciej rozgonić tę radę! Dużo byśmy na tym zaoszczędzili! Niech zostanie jeden prezydent - jeśli na niego głosowałem, mogę mieć pretensje tylko do niego. źródło: NKJP: (KAG,MG,MAM): Radni tak, ale... społecznie, Gazeta Wrocławska, 2003-06-03
	[...] jeżeli pani poseł J. mówi, że należy użyć wszystkich środków prawnych i pozaprawnych, aby rozgonić PZPN, no to zastanawiam się, czy nie dostanę jutro po głowie kijem baseballowym albo czy mi nie porwą dziecka ze szkoły. źródło: NKJP: Rozmawiał Tomasz Terlikowski: Podsłuchane, Dziennik Polski, 2008-04-15
	Dziś medycyna sportowa stała się dobrem nieosiągalnym. Państwo rozgoniło placówki, specjalistów rozproszyło, zostawiając na pastwę losu setki tysięcy młodzieży uprawiającej sport. źródło: NKJP: Ryszard Niemiec: Zamiast zażalenia, Gazeta Krakowska, 2004-03-12
	W końcu zrobił się taki syf, że któryś rząd wezwał na pomoc NATO i przyjechaliśmy, chociaż w międzyczasie islamiści rząd rozgonili i Aszchabad trzeba było zdobywać. źródło: NKJP: Artur Baniewicz: Dobry powód, by zabijać, 2005

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozgoniłem +(e)m rozgonił	rozgoniłam +(e)m rozgoniła	rozgoniłom +(e)m rozgoniło	rozgoniliśmy +(e)śmy rozgonili	rozgoniłyśmy +(e)śmy rozgoniły
2 os.	rozgoniłeś +(e)ś rozgonił	rozgoniłaś +(e)ś rozgoniła	rozgoniłoś +(e)ś rozgoniło	rozgoniliście +(e)ście rozgonili	rozgoniłyście +(e)ście rozgoniły
3 os.	rozgonił	rozgoniła	rozgoniło	rozgonili	rozgoniły

bezosobnik: rozgoniono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		rozgońmy
2 os.	rozgoń	rozgońcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozgoniłbym bym rozgonił	rozgoniłabym bym rozgoniła	rozgoniłobym bym rozgoniło	rozgonilibyśmy byśmy rozgonili	rozgoniłybyśmy byśmy rozgoniły
2 os.	rozgoniłbyś byś rozgonił	rozgoniłabyś byś rozgoniła	rozgoniłobyś byś rozgoniło	rozgonilibyście byście rozgonili	rozgoniłybyście byście rozgoniły
3 os.	rozgoniłby by rozgonił	rozgoniłaby by rozgoniła	rozgoniłoby by rozgoniło	rozgoniliby by rozgonili	rozgoniłyby by rozgoniły

bezosobnik: rozgoniono by

bezokolicznik: rozgonić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: rozgoniwszy

gerundium: rozgonienie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: rozgoniony

odpowiednik aspektowy: rozganiać

+

rozgonić

+

KOGO

Zob. gonić