zagonić - Wielki słownik języka polskiego PAN

3.

książk. być przyczyną czyjegoś dotarcia do jakiegoś odległego miejsca wbrew jego woli

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

CZŁOWIEK I TECHNIKA

Transport

synonimy:

zapędzić

Zagoniła go wojna przez Stanisławów aż na Węgry. Stamtąd dał znać do domu, że żyje.

źródło: NKJP: (e): Maki miały kolor jak w Brzanie, Gazeta Krakowska, 2002-05-14

Doskonale! Jesteśmy na 41 40’N, a zatem nie zagoniło nas, jak myślałem, zbyt daleko na północ.

źródło: NKJP: Andrzej Urabńczyk: Dziękuję Ci, Pacyfiku, 1985

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zagoniłem +(e)m zagonił	zagoniłam +(e)m zagoniła	zagoniłom +(e)m zagoniło	zagoniliśmy +(e)śmy zagonili	zagoniłyśmy +(e)śmy zagoniły
2 os.	zagoniłeś +(e)ś zagonił	zagoniłaś +(e)ś zagoniła	zagoniłoś +(e)ś zagoniło	zagoniliście +(e)ście zagonili	zagoniłyście +(e)ście zagoniły
3 os.	zagonił	zagoniła	zagoniło	zagonili	zagoniły

bezosobnik: zagoniono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		zagońmy
2 os.	zagoń	zagońcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zagoniłbym bym zagonił	zagoniłabym bym zagoniła	zagoniłobym bym zagoniło	zagonilibyśmy byśmy zagonili	zagoniłybyśmy byśmy zagoniły
2 os.	zagoniłbyś byś zagonił	zagoniłabyś byś zagoniła	zagoniłobyś byś zagoniło	zagonilibyście byście zagonili	zagoniłybyście byście zagoniły
3 os.	zagoniłby by zagonił	zagoniłaby by zagoniła	zagoniłoby by zagoniło	zagoniliby by zagonili	zagoniłyby by zagoniły

bezosobnik: zagoniono by

bezokolicznik: zagonić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: zagoniwszy

gerundium: zagonienie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: zagoniony

odpowiednik aspektowy: zaganiać

+

zagonić

+

KOGO + DOKĄD