niegodziwie

  • książk.  w sposób świadczący o tym, że ktoś jest pozbawiony zasad moralnych i zdolny do szkodzenia innym
  • CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

    Zasady współżycia społecznego

    zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie


    CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Ocena i wartościowanie

    słownictwo oceniające

  • [...] trudno zrozumieć, jak mogła zachować tak dobre samopoczucie wobec swoich towarzyszy, których tak podle i niegodziwie zdradziła.

    źródło: Jesús Hernández: Zagadki i Tajemnice Ii Wojny Światowej, 2014 (books.google.pl)

    [...] zdaje sobie sprawę, że postępuje coraz bardziej niegodziwie i wbrew swoim moralnym zasadom.

    źródło: NKJP: Stanisław Janicki: Poznał dobro i zło, Trybuna Śląska, 2004-09-03

    Powszechne poczucie sprawiedliwości wymaga, aby nie tolerować niegodziwie zdobytych fortun.

    źródło: NKJP: Ernest Skalski: Tonący przytapia ratownika, Gazeta Wyborcza, 1992-08-22

    — Nie będziemy ukrywać osób, które niegodziwie wykonują zawód sędziego, prokuratora, czy policjanta.

    źródło: NKJP: Aldona Minorczyk-Cichy: Oskarżenia na wyrost?, Dziennik Zachodni, 2006-10-10

    Dopiero po wszystkim ktoś mu powiedział, że przed chwilą spalono jego żonę. Knoller zrobił wtenczas okropną awanturę, wrzeszczał na całe krematorium, że trzeba go było zawołać, jak ci ludzie z nim postępują, dlaczego został tak niegodziwie potraktowany.

    źródło: NKJP: Andrzej Szczypiorski: Noc, dzień i noc, 1991

  • część mowy: przysłówek

  • Zob.  godzić 

CHRONOLOGIZACJA:
1792, T. Szczurowski: Rozmowy duchowne wyjęte z pierwszej xięgi prwa kanonicznego o sakramentach, books.google.pl
Data ostatniej modyfikacji: 01.07.2018