-
1.b
książk. pejorat. właściwy osobie, która ma zmienne usposobienie i często wyraża niezadowolenie -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności -
synonimy: kapryśny
-
- chimeryczna postawa
-
Chimeryczna natura dała o sobie znać, gdy spełzły na niczym próby zdobycia wyższego wykształcenia. Nie zagrzał miejsca ani na kierunku architektonicznym Politechniki Lwowskiej, ani na malarstwie wiedeńskiej Akademii Sztuk Pięknych.
źródło: NKJP: Internet
[...] piosenkarka znana jest z dość chimerycznego charakteru i częstego odwoływania koncertów [...].
źródło: Internet: elka.pl
Pilanki, podobnie jak dzień wcześniej, grały wczoraj bardzo nierówno, a ich chimeryczna postawa często doprowadzała kibiców do rozpaczy.
źródło: NKJP: LIC: Nafta lubi horrory, Gazeta Poznańska, 2005-04-19
-
część mowy: przymiotnik
Stopień równy
liczba pojedyncza m1 m2 m3 n1, n2 ż M. chimeryczny
chimeryczny
chimeryczny
chimeryczne
chimeryczna
D. chimerycznego
chimerycznego
chimerycznego
chimerycznego
chimerycznej
C. chimerycznemu
chimerycznemu
chimerycznemu
chimerycznemu
chimerycznej
B. chimerycznego
chimerycznego
chimeryczny
chimeryczne
chimeryczną
N. chimerycznym
chimerycznym
chimerycznym
chimerycznym
chimeryczną
Ms. chimerycznym
chimerycznym
chimerycznym
chimerycznym
chimerycznej
W. chimeryczny
chimeryczny
chimeryczny
chimeryczne
chimeryczna
liczba mnoga p1 m1 ndepr m1 depr pozostałe M. chimeryczni
chimeryczni
chimeryczne
chimeryczne
D. chimerycznych
chimerycznych
chimerycznych
chimerycznych
C. chimerycznym
chimerycznym
chimerycznym
chimerycznym
B. chimerycznych
chimerycznych
chimerycznych
chimeryczne
N. chimerycznymi
chimerycznymi
chimerycznymi
chimerycznymi
Ms. chimerycznych
chimerycznych
chimerycznych
chimerycznych
W. chimeryczni
chimeryczni
chimeryczne
chimeryczne
-
internac.
ang. chimeric(al)
fr. chimérique
z łac. śred. chimæricus
Zob. chimera