-
2.
pot. pogard. osoba, której ocena w dziedzinie, wskazanej przez podrzędny przymiotnik, jest według mówiącego, zdecydowanie negatywna -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności -
synonimy: karzeł
-
- kurdupel duchowy, moralny
-
Wyspiański zobaczył naszą wrodzoną niemoc, ale nade wszystko pojął, że to niemoc pędraków. Nie kolosów, nie Polifemów, nie Herkulesów, nie filozofów, nie Szekspirów, nie Michałów Aniołów i nie Napoleonów, jeno uroczych kurdupli duchowych.
źródło: NKJP: Paweł Głowacki: Wieczór pędraków, Dziennik Polski, 2008-01-21
Alkohol zadziałał, zaczyna być głośno. Jest spór o reinkarnację. Ktoś prawie wrzeszczy. - ...gówno! nieprawdą jest, że zostały nam tylko hieny, kanalie i moralni kurduple. Jeszcze się trochę Polaków zostało co są piękni!
źródło: NKJP: Tadeusz Zimecki: Ja, Franek..., 2001
Mój Boże, Jacuś, ty od wielu miesięcy udowadniasz, że w najlepszym wypadku jesteś tylko zwykłym [...], którego należy, a nawet trzeba, kopnąć w dupę - i nic się nie dzieje, chodzisz jeszcze jakoś po świecie pełnym podobnych sobie kurdupli umysłowych.
źródło: NKJP: Internet
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. kurdupel
kurduple
ndepr kurduple
depr D. kurdupla
kurdupli
rzadziej kurduplów
C. kurduplowi
kurduplom
B. kurdupla
kurdupli
rzadziej kurduplów
N. kurduplem
kurduplami
Ms. kurduplu
kurduplach
W. kurduplu
kurduple
ndepr kurduple
depr -
+ kurdupel + JAKI -
niem. Kurduppel, Korduppel