-
2.
pot. coś o rozmiarach wyraźnie mniejszych od innych obiektów tego gatunku -
KATEGORIE FIZYCZNE
Cechy i właściwości materii
wielkość, -
– O, Sindi – zaczął Berg, głaszcząc suczkę po zabawnej główce. – Śliczna jesteś, żaden pokurcz. Chodź do mnie.
źródło: NKJP: Paulina Grych: Numer zerowy, 2007
[...] kolędnicy sprzed czterdziestu z górą laty w porównaniu z dzisiejszymi byli mimo wszystko prawdziwymi artystami. Po pierwsze mieli jakąś w miarę przyzwoitą szopkę. [...] była to jeszcze szopka prawdziwie krakowska, nie malutki pokurcz, noszony przez dzisiejszych kolędników.
źródło: NKJP: W okolicach świąt, Dziennik Polski, 2000-01-08
O tej porze ptaki dziobią karmę i mnie kokietują, teraz zmokłe i posępne pokurcze siedzą na pobliskim drzewie, rozdziawiają dzioby, a milcząc, patrzą na mnie złowrogo, przeklęte.
źródło: NKJP: Henryk Rozpędowski: Charleston, 2002
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m2
liczba pojedyncza liczba mnoga M. pokurcz
pokurcze
D. pokurcza
pokurczów
kwestion. pokurczy
C. pokurczowi
pokurczom
B. pokurcza
pokurcze
N. pokurczem
pokurczami
Ms. pokurczu
pokurczach
W. pokurczu
pokurcze
-
Rzeczownik odczasownikowy od przedrostkowego pokurczyć ; zob. kurczyć