-
3.
pot. pogard. ktoś gorszy od innych pod jakimś względem -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
słownictwo oceniające -
synonimy: konus
-
W migającej przed oczami galerii pokurczów moralnych zwraca uwagę „młody i dynamiczny” Waldemar, świetnie zagrany przez Andrzeja Chyrę, który splótł w tej roli zwykłą ludzką przyzwoitość chłopaczka z prowincji z gotową na wszystko żądzą sukcesu.
źródło: NKJP: Mateusz Werner: Zanussi: tajemnica banału, Ozon, 2005
A kopa tym pokurczom politycznym, niech fruną w kosmos. Po papach (chodzi o twarze) im natłuc, ile wlezie, i won!
źródło: NKJP: Krzysztof Kucharski, Słowo Polskie Gazeta Wrocławska, 2006-05-10
Amnezji dostałeś, pokurczu?
źródło: NKJP: Internet
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. pokurcz
pokurcze
ndepr pokurcze
depr D. pokurcza
pokurczów
kwestion. pokurczy
C. pokurczowi
pokurczom
B. pokurcza
pokurczów
pokurczy
N. pokurczem
pokurczami
Ms. pokurczu
pokurczach
W. pokurczu
pokurcze
ndepr pokurcze
depr -
+ pokurcz + (JAKI) -
Rzeczownik odczasownikowy od przedrostkowego pokurczyć ; zob. kurczyć