zmarnotrawić - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

książk. zużyć niepotrzebnie albo niewłaściwie

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

synonimy:

roztrwonić
zmarnować

Narasta przeświadczenie, że dochodzimy do kresu możliwego rozwoju, gdyż ludzkość zmarnotrawiła dostępne surowce.

źródło: NKJP: Witold Gadomski: Witajcie w dobrych czasach, Gazeta Wyborcza, 1998-10-16

Przehulał, zmarnotrawił fortunę nieszczęsny książę Probus. Skończyło się złoto, skończył się złoty sen o polskiej koronie.

źródło: NKJP: Andrzej Kozioł: Na krakowskim rynku, 2007

Bo cóż górnik mógł uczynić, nienauczony prowadzenia własnego biznesu? Zmarnotrawiono te środki.

źródło: NKJP: Sprawozdanie z 49. posiedzenia Senatu RP w dniu 20 listopada 2003 r., 5. kadencja

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zmarnotrawiłem +(e)m zmarnotrawił	zmarnotrawiłam +(e)m zmarnotrawiła	zmarnotrawiłom +(e)m zmarnotrawiło	zmarnotrawiliśmy +(e)śmy zmarnotrawili	zmarnotrawiłyśmy +(e)śmy zmarnotrawiły
2 os.	zmarnotrawiłeś +(e)ś zmarnotrawił	zmarnotrawiłaś +(e)ś zmarnotrawiła	zmarnotrawiłoś +(e)ś zmarnotrawiło	zmarnotrawiliście +(e)ście zmarnotrawili	zmarnotrawiłyście +(e)ście zmarnotrawiły
3 os.	zmarnotrawił	zmarnotrawiła	zmarnotrawiło	zmarnotrawili	zmarnotrawiły

bezosobnik: zmarnotrawiono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		zmarnotrawmy
2 os.	zmarnotraw	zmarnotrawcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zmarnotrawiłbym bym zmarnotrawił	zmarnotrawiłabym bym zmarnotrawiła	zmarnotrawiłobym bym zmarnotrawiło	zmarnotrawilibyśmy byśmy zmarnotrawili	zmarnotrawiłybyśmy byśmy zmarnotrawiły
2 os.	zmarnotrawiłbyś byś zmarnotrawił	zmarnotrawiłabyś byś zmarnotrawiła	zmarnotrawiłobyś byś zmarnotrawiło	zmarnotrawilibyście byście zmarnotrawili	zmarnotrawiłybyście byście zmarnotrawiły
3 os.	zmarnotrawiłby by zmarnotrawił	zmarnotrawiłaby by zmarnotrawiła	zmarnotrawiłoby by zmarnotrawiło	zmarnotrawiliby by zmarnotrawili	zmarnotrawiłyby by zmarnotrawiły

bezosobnik: zmarnotrawiono by

bezokolicznik: zmarnotrawić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: zmarnotrawiwszy

gerundium: zmarnotrawienie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: zmarnotrawiony

+

zmarnotrawić

+

CO

Zob. marnotrawić