fart
-
pot. niespodziewany pomyślny zbieg okoliczności
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
słownictwo oceniające -
- dobry, prawdziwy, wielki, życiowy fart
- brak, odrobina fartu
- zabrakło fartu
- mieć fart; mieć farta
- mówić o farcie
- to był fart
-
- Mieliśmy farta - mówi Grzesiek - ten drugi obryw zmiażdżyłby nas na proszek.
źródło: NKJP: Marek Grocholski: Przeżyłem własną śmierć, 1999
To się nazywa mieć fart - urodziny, imieniny i Dzień Babci obchodzić jednego dnia.
źródło: NKJP: K. Juszczak: Pod szczęśliwą gwiazdą, Czas Ostrzeszowski, 2005
Przegraliśmy mecz z Izraelem i nie potrafiliśmy pokonać Francji [...]. Zabrakło fartu.
źródło: NKJP: Robert Błoński, Dariusz Wołowski: Najlepiej jest mówić prosto w oczy, Gazeta Wyborcza, 1994-12-17
O ogromnym farcie mogą mówić szczególnie Anglicy, którzy gola na 1:1 [...] zdobyli w 90. min gry, na dodatek z rzutu karnego.
źródło: NKJP: (JK): Noc remisów, Gazeta Krakowska, 2002-02-20
W dziejach Europy mieści się niezliczona liczba krzywd, zbrodni, napaści, narodowych fartów i niefartów.
źródło: NKJP: 17 września, Tygodnik Siedlecki, 2009-09-22
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m2, m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. fart
farty
D. farta
fartu
fartów
C. fartowi
fartom
B. farta
fart
farty
N. fartem
fartami
Ms. farcie
fartach
W. farcie
farty
-
może niem. Fahrt 'jazda; pobudzenie, wzburzenie'