rumienić się - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

robić się czerwonym na twarzy na skutek silnych emocji

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

Budowa i funkcjonowanie ciała ludzkiego

czynności i stany fizjologiczne

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

zachowania emocjonalne

	synonimy:	czerwienić się czerwienieć gorzeć rumieniec oblewa kogoś zarumieniać się
	antonimy:	blednąć

rumienić się na twarzy
rumienić się na myśl, na pytanie o coś, na czyjeś słowa, na widok czegoś, na wspomnienie o czymś
rumienić się z emocji, z gniewu, z zakłopotania, ze wstydu, ze złości; z powodu czegoś
rumienić się lekko
rumienić się jak dziewczyna, jak panienka
musieć rumienić się
rumienić się i odwracać głowę, rumienić się i spuszczać oczy, rumienić się i uśmiechać się, rumienić się i wzdychać; drżeć i rumienić się, blednąć i rumienić się

	Ika poczuła, że rumieni się ze wstydu i złości, bo nie znosiła, jak się z niej śmiano, a szczególnie, jak ją traktowano niczym przedszkolaka. źródło: NKJP: Jerzy Broszkiewicz: Wielka, większa i największa, 1960
	Musiał bardzo się rumienić, bo ukrył się za przyciemnianą szybą auta i roletą. źródło: NKJP: (SAKO): Urbański ubrał pokutny wór, Super Express, 2006
	- Słuchaj... - zaczęła, rumieniąc się lekko, bo nie lubiła mieć przed matką tajemnic [...]. źródło: NKJP: Tomasz Mirkowicz: Pielgrzymka do Ziemi Świętej Egiptu, 1999
	Dzisiaj rumieniący się mężczyzna jest rzadkością, tym bardziej musi się z tym męczyć. źródło: NKJP: Tomasz Jastrun: Gra wstępna rozpisana na 62 felietony, 2003

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rumieniłem się +(e)m się rumienił	rumieniłam się +(e)m się rumieniła	rumieniłom się +(e)m się rumieniło	rumieniliśmy się +(e)śmy się rumienili	rumieniłyśmy się +(e)śmy się rumieniły
2 os.	rumieniłeś się +(e)ś się rumienił	rumieniłaś się +(e)ś się rumieniła	rumieniłoś się +(e)ś się rumieniło	rumieniliście się +(e)ście się rumienili	rumieniłyście się +(e)ście się rumieniły
3 os.	rumienił się	rumieniła się	rumieniło się	rumienili się	rumieniły się

bezosobnik: rumieniono się

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę się rumienił będę się rumienić	będę się rumieniła będę się rumienić	będę się rumieniło będę się rumienić	będziemy się rumienili będziemy się rumienić	będziemy się rumieniły będziemy się rumienić
2 os.	będziesz się rumienił będziesz się rumienić	będziesz się rumieniła będziesz się rumienić	będziesz się rumieniło będziesz się rumienić	będziecie się rumienili będziecie się rumienić	będziecie się rumieniły będziecie się rumienić
3 os.	będzie się rumienił będzie się rumienić	będzie się rumieniła będzie się rumienić	będzie się rumieniło będzie się rumienić	będą się rumienili będą się rumienić	będą się rumieniły będą się rumienić

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		rumieńmy się
2 os.	rumień się	rumieńcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rumieniłbym się bym się rumienił	rumieniłabym się bym się rumieniła	rumieniłobym się bym się rumieniło	rumienilibyśmy się byśmy się rumienili	rumieniłybyśmy się byśmy się rumieniły
2 os.	rumieniłbyś się byś się rumienił	rumieniłabyś się byś się rumieniła	rumieniłobyś się byś się rumieniło	rumienilibyście się byście się rumienili	rumieniłybyście się byście się rumieniły
3 os.	rumieniłby się by się rumienił	rumieniłaby się by się rumieniła	rumieniłoby się by się rumieniło	rumieniliby się by się rumienili	rumieniłyby się by się rumieniły

bezosobnik: rumieniono by się

bezokolicznik: rumienić się

imiesłów przysłówkowy współczesny:

rumieniąc się

gerundium: rumienienie się

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: rumieniący się

odpowiednik aspektowy: zarumienić się

+

rumienić się

+

(z CZEGO)

Zob. rumiany