rumienić się - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

żałować niewłaściwego zachowania lub postępowania i obawiać się, jak ocenią to inni, kiedy się o tym dowiedzą

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

	Pamiętał siebie z tamtego czasu i rumienił się na tamte wspomnienia. Pamiętał, jak wstydził się ich wiejskości, jak ostrzegał w autobusie znajomych, że w chałupie śmierdzi, a dziadek pewnie rzadko się myje. źródło: NKJP: Wit Szostak: Oberki do końca świata, 2007
	Tradycyjnie lewicowy Berlin rumieni się trochę na myśl o wykorzystywaniu swej przewagi ekonomicznej. źródło: NKJP: Natalia Gańko: Kobieta pucująca, Polityka nr 2639, 2008
	Kiedy pójdą w szeroki świat, nie będą musieli się rumienić, gdy ktoś natarczywie będzie ich pytał o nazwę dzielnicy Lublina, z której pochodzą. źródło: NKJP: Józef Zon: Jak...? Czuby?!, Nasze Czuby nr 58, 1997
	Gdy zatem któryś z panów zechce sprawić swojej wybrance miły prezent, to internetowy sklep z bielizną może okazać się do tego celu idealnym miejscem (nie trzeba rumienić się przed sprzedawczynią). źródło: NKJP: Andrzej Majkowski: Kupowanie na ekranie, Enter nr 3, 2001

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rumieniłem się +(e)m się rumienił	rumieniłam się +(e)m się rumieniła	rumieniłom się +(e)m się rumieniło	rumieniliśmy się +(e)śmy się rumienili	rumieniłyśmy się +(e)śmy się rumieniły
2 os.	rumieniłeś się +(e)ś się rumienił	rumieniłaś się +(e)ś się rumieniła	rumieniłoś się +(e)ś się rumieniło	rumieniliście się +(e)ście się rumienili	rumieniłyście się +(e)ście się rumieniły
3 os.	rumienił się	rumieniła się	rumieniło się	rumienili się	rumieniły się

bezosobnik: rumieniono się

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę się rumienił będę się rumienić	będę się rumieniła będę się rumienić	będę się rumieniło będę się rumienić	będziemy się rumienili będziemy się rumienić	będziemy się rumieniły będziemy się rumienić
2 os.	będziesz się rumienił będziesz się rumienić	będziesz się rumieniła będziesz się rumienić	będziesz się rumieniło będziesz się rumienić	będziecie się rumienili będziecie się rumienić	będziecie się rumieniły będziecie się rumienić
3 os.	będzie się rumienił będzie się rumienić	będzie się rumieniła będzie się rumienić	będzie się rumieniło będzie się rumienić	będą się rumienili będą się rumienić	będą się rumieniły będą się rumienić

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		rumieńmy się
2 os.	rumień się	rumieńcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rumieniłbym się bym się rumienił	rumieniłabym się bym się rumieniła	rumieniłobym się bym się rumieniło	rumienilibyśmy się byśmy się rumienili	rumieniłybyśmy się byśmy się rumieniły
2 os.	rumieniłbyś się byś się rumienił	rumieniłabyś się byś się rumieniła	rumieniłobyś się byś się rumieniło	rumienilibyście się byście się rumienili	rumieniłybyście się byście się rumieniły
3 os.	rumieniłby się by się rumienił	rumieniłaby się by się rumieniła	rumieniłoby się by się rumieniło	rumieniliby się by się rumienili	rumieniłyby się by się rumieniły

bezosobnik: rumieniono by się

bezokolicznik: rumienić się

imiesłów przysłówkowy współczesny:

rumieniąc się

gerundium: rumienienie się

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: rumieniący się

+

rumienić się

+

(za KOGO/CO)

Zob. rumiany