-
3.
w takie miejsce, że jeśli ktoś będzie szedł z miejsca, o którym wiemy, w to miejsce, i nie będzie zmieniał kierunku, to nie jest tak, że dojdzie do tego miejsca i nie przejdzie przez miejsce, w którym jest ktoś/coś -
Forma za występuje w połączeniu z zaimkiem osobowym on w postaci zań .
-
wykładnik lokalizacji przestrzennej
-
Chłop łypnął na nią ponuro, poszedł za stodołę [...].
źródło: NKJP: Iza Bednarz: Żywią i bronią, Gazeta Wyborcza, 1998-05-22
Wypadła za drzwi, przebiegła przez następne pomieszczenie i jeszcze następne; w końcu znalazła się we wznoszącym się łagodnie korytarzu prowadzącym do wyjścia z podziemnego grobowca.
źródło: NKJP: Tomasz Mirkowicz: Pielgrzymka do Ziemi Świętej Egiptu, 1999
Samolot opadał za las, koziołkując niezgrabnie.
źródło: NKJP: Jan Józef Szczepański: Polska jesień, 1955
Taki sam plik był wetknięty za obraz z widokiem morza, który jej z Anną przywieźliśmy na urodziny w prezencie, jako że pragnęła mieć choćby nieduży widoczek z morzem, bo tak bardzo lubi morze [...].
źródło: NKJP: Wiesław Myśliwski: Widnokrąg, 1996
Oblizał palce, rzuciwszy kość za siebie, gdzie dopadł jej niewrażliwy na Publiczne Relacje czarny kundel Rudego.
źródło: NKJP: Małgorzata Kuźmińska, Michał Kuźmiński: Sekret Kroke, 2009
-
część mowy: przyimek
-
za KOGO / CO
w Zd. z Cz. ruchu ukierunkowanegoszyk: względem frazy czasownikowej zmienny: neutralna postpozycja
względem frazy rzeczownikowej stały: antepozycja -
psł. *za 'z tyłu, za'