-
5.
tak, że ktoś, o kim mowa, robi z czymś coś takiego, że to coś znajduje się w jego ręce -
Forma za występuje w połączeniu z zaimkiem osobowym on w postaci zań .
-
wykładnik czynność - obiekt czynności
-
Chwytam za rączkę patelni, odsuwam ją najpierw lekko w kierunku od siebie, po czym gwałtownie szarpię ku sobie.
źródło: NKJP: Kurt Scheller: Omlet, czyli znowu jajka, Gazeta Wyborcza, 1998-04-24
Nerwy Zbigniewa były napięte do granic; gdyby nagle z zaspy wyłoniła się gnijąca ręka i złapała go za nogawkę, wcale by się nie zdziwił.
źródło: NKJP: Mariusz Kaszyński: Skarb w glinianym naczyniu, 2008
Wziął po prostu tego młodego Sławuckiego za ucho, dokładnie tak, niech pani pojmie sens tej sceny, i poprowadził na stryszek.
źródło: NKJP: Piotr Zaremba: Plama na suficie, 2004
Ciągnie przyjaciela za rękę, ludzie otaczają ich, Pestka i Ula zostają na boku.
źródło: NKJP: Irena Jurgielewiczowa: Ten obcy, 1961
Lubię, gdy trochę zły podchodzi do mnie, obejmuje z tyłu za szyję, przyklęka za sofą i pyta, czy wytrzymam jeszcze jego brzdąkanie.
źródło: NKJP: Hanna Kowalewska: Tego lata, w Zawrociu, 1998
-
część mowy: przyimek
-
za KOGO / CO
w Zd. z Cz. agentywnymi nazywającymi czynności, które implikują trzymanie czegośszyk: względem frazy czasownikowej zmienny: neutralna postpozycja
względem frazy rzeczownikowej stały: antepozycja -
psł. *za 'z tyłu, za'