-
2.
książk. to, o czym mowa, ma daną cechę w takim stopniu, że jest on większy niż taki, który byłby odpowiedni do tego, by mogły zajść pewne stany rzeczy -
wykładnik stopnia cechy
-
Nazbyt dobrze znał miasto, by wątpić, że pogrzeb profesora nie pozostanie jedynie rodzinną uroczystością [...].
źródło: NKJP: Monika Piątkowska: Krakowska żałoba, 2006
Koszt wytworzenia programu jest bardzo wysoki. Dla zamawiającego jest nazbyt wysoki, aby ta inwestycja mogła spłacić się szybko.
źródło: NKJP: Mirosław Madejewski, prezes „Refleksu”, Bajtek, 1988
O ile według Bierdiajewa był nazbyt estetą, żeby móc być mistykiem [...], to zdaniem Grifcowa i Kozyriewa uczucie estetyczne mogło być dla niego przedsionkiem wiary.
źródło: NKJP: Marian Broda: Historia a eschatologia. Studia nad myślą Konstantego Leontjewa i „zagadką Rosji”, 2001
Wprawiłem tym kucharkę w zły humor, nazbyt mnie jednak bolała głowa, abym miał się przejmować humorami służby.
źródło: NKJP: Andrzej Sarwa: Strzyga, 2006
-
część mowy: operator metapredykatywny
podklasa: operator gradacji
-
nazbyt _, aby/by/żeby _
Cz., Przym. st. równy, Przysł. st. równy, rzadziej Rz. w funkcji orzecznika - cecha stopniowalnaszyk: stały: antepozycja -
Zob. zbyt