-
3.
książk. wyrażenie użyte po to, by z pewną rezerwą powiedzieć, że ktoś/coś, o kim/czym mowa, ma daną cechę w niedużym stopniu -
Czasem używane eufemistycznie lub ironicznie, wówczas cecha, do której odnosi się zaprzeczone nazbyt może nie przysługiwać czemuś wcale.
-
wykładnik stopnia cechy
-
Orientował, sugerował w sposób nie nazbyt natarczywy, pożyczał książki [...].
źródło: NKJP: Józef Łobodowski: O Cyganach i katastrofistach, Kultura, 1964
Prezydent Ford źle mówił, źle wypadał na konferencjach prasowych, nie był nazbyt błyskotliwy i nie robił wrażenia szczególnie inteligentnego.
źródło: NKJP: Stanisław Głąbiński: Polityka po amerykańsku, 1996
Dzięki temu rynek otrzymał charakter ujednolicony, ale plastycznie nie nazbyt udany.
źródło: NKJP: Krystyna Malik, Maria Raciborska (red): Przewodnik po Polsce, 1996
Wiodło im się nie nazbyt dobrze, wręcz źle.
źródło: NKJP: Kira Gałczyńska: Nie wrócę tu nigdy..., 1998
-
część mowy: operator metapredykatywny
podklasa: operator gradacji
-
nie nazbyt _
Przym. st. równy, Przysł. st. równy - cecha stopniowalnaszyk: stały: antepozycja -
Zob. zbyt