bryka

Zajechał bryką zaprzężoną w lśniące kasztany, z furmanem na koźle, tyle że bez liberii.

źródło: NKJP: Teresa Bojarska: Świtanie, przemijanie, 1996

Wiosną 1769 roku z Zamku Królewskiego w Warszawie wyruszył w kierunku zachodniej rogatki miasta niewielki orszak podróżnych kolasek i bagażowych bryk.

źródło: NKJP: Marian Brandys: Nieznany Książę Poniatowski, 1960

Wytoczono z wozowni inną brykę. Stelmach co tchu wzmacniał podwozie i osie; dla pewności doprzężono jeszcze jedną parę koni. Młoda para zajechała przed kościół z dość znacznym opóźnieniem, ale za to zadając niebywałego szyku wielokonnym zaprzęgiem.

źródło: NKJP: Jolanta Wachowicz-Makowska: Świat zapamiętany, 2002

- No, siadaj pan - powiedział przyjacielsko do pana Wincentego i trzasnął go w ramię. Pan Wincenty podskoczył na brykę, aż mu się szara czapka na głowie przekrzywiła [...].

źródło: NKJP: Jarosław Iwaszkiewicz: Brzezina i inne opowiadania Matka Joanna, 2006

Po koniecznych formalnościach towarzyskich zajęli całą trójką niezgrabną, żółto malowaną brykę, czekającą na podróżnych, i Huber zadysponował kurs „do willi malarza Stiebla”.

źródło: NKJP: Włodzimierz Kowalewski: Powrót do Breitenheide, 1998