-
2.
książk. coś, co daje jakiejś osobie, sytuacji lub idei oparcie i pomaga im przetrwać -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
prawdy i wartości życiowe -
synonimy: ostoja
-
- opoka konserwatyzmu, polskości, rodu
-
Bądź uczciwa, Siostro. To jest opoka, na której możesz się oprzeć. To jest skała.
źródło: NKJP: Małgorzata Saramonowicz: Siostra, 1996
Nawet stateczny i powściągliwy do tej pory dziadek, coraz trudniej radzi sobie z zaistniałą sytuacją i w coraz mniejszym stopniu staje się opoką rodu.
źródło: NKJP: Sebastian Chosiński: Ten okrutny XX wiek: Anschluss jako „zemsta” Hitlera, Esensja, 2009-04-08
[...] ojciec nie jest od tego, żeby spędzać czas z dzieckiem, tylko żeby sprawować pieczę, być podporą i opoką dla swej kobiety, dla matki swego dziecka, która to z racji swojej słabej płci często traci głowę i załamuje ręce, [...]
źródło: NKJP: Dawid Bieńkowski: Biało-czerwony, 2007
Na kresach zachodnich opokę polskości stanowił chłopski ród ewangelickich pastorów ze Śląska Cieszyńskiego, [...]
źródło: NKJP: Teresa Bogucka: Wystawy, Gazeta Wyborcza, 1995-10-20
Carat przestał być w sferach generalsko-dworskich Wiednia uważany za opokę konserwatyzmu, lecz stał się ogniskiem knowań rewolucyjnych, gdyż tak określano akcję panslawistyczną.
źródło: NKJP: Henryk Wereszycki: Koniec sojuszu trzech cesarzy, 1977
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. opoka
opoki
D. opoki
opok
C. opoce
opokom
B. opokę
opoki
N. opoką
opokami
Ms. opoce
opokach
W. opoko
opoki
Inne uwagi
Zwykle lp
-
+ opoka + KOGO/CZEGO -
psł. *o(b)poka 'rodzaj gruntu, skały zawierającej wapień i krzemionkę, glinę zmieszaną z wapnem, skała wapienna'
Forma prasłowiańska jest rzeczownikiem odczasownikowym od przedrostkowego *o(b)pokati 'popękać (dookoła, ze wszystkich stron, na całej powierzchni), rozpadać się na kawałki'; pierwotne znaczenie 'to, co (łatwo) pęka, rozpada się na kawałki' (Bor); zob. pękać