-
3.
tak, że wywołuje to ujemne wrażenie, wprowadzając nastrój przygnębienia, melancholii i zadumy -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Stany psychiczne człowieka
emocje i uczucia
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
słownictwo oceniające -
- rozpaczliwie smutno
- ciemno i smutno, ponuro i smutno, pusto i smutno, szaro i smutno
- brzmieć, wyglądać; robi się, zrobiło się smutno
- bardzo, trochę smutno
-
Wracamy, całą drogę słucha swojego pasma. Za oknami jest coraz smutniej, jesienniej, kwitną wrzosy.
źródło: NKJP: Bogusława Jędrasik: Gorączka opowiadania wyuzdane, 2007
Szałas wyglądał smutno, ścianki skrzywiły się, liście okrywających je gałęzi wyschły i poskręcały się, igły pożółkły.
źródło: NKJP: Irena Jurgielewiczowa: Ten obcy, 1961
Niewidoczny dla mnie organista grał sonaty Salomona Rossiego. Stara i teraz, w tym miejscu, jakoś smutno brzmiąca muzyka.
źródło: NKJP: Ryszard Kapuściński: Lapidarium I-III, 2008
Na przystanku nikogo, śmietnik się pali. Zapaliłem, ciemno się zrobiło, smutno się zrobiło, deszcz ze śniegiem, dobrze, że nasza wiata ma dach.
źródło: NKJP: Michał Witkowski: Margot, 2009
Dominuje szarość, bo szarzy są ludzie, szare ich nieładne twarze, szary los. Brzydko tu i rozpaczliwie smutno w zadeszczonych zaułkach krakowskiego Kazimierza.
źródło: NKJP: Władysław Cybulski: „Szczęśliwy człowiek”, Dziennik Polski, 2001-02-16
-
część mowy: przysłówek
stopień równy smutno
stopień wyższy smutniej
-
Cz + smutno + -