egoista - Wielki słownik języka polskiego PAN

osoba, która kieruje się w życiu wyłącznie własnymi interesami i wygodą oraz lekceważy potrzeby innych ludzi

[egoista] lub pot. [egojista]

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia osób wchodzących w relacje międzyludzkie

	synonimy:	samolub sobek
	antonimy:	altruista

arogancki, bezwzględny, chciwy, doskonały, podły, potworny, skrajny, straszny, wstrętny; kompletny, skończony; samolubny, zarozumiały; typowy, zwykły; obojętny; duży, mały, wielki; męski egoista
egoista i cham, egoista i egocentryk
okazać się, stać się egoistą
wychować kogoś, wyrosnąć/wyrastać na egoistę; uważać kogoś za egoistę

	Nauką zajmowałem się znacznie więcej niż żoną i córką. Teraz żyję w poczuciu winy. Żona powtarzała, że jestem największym egoistą na świecie. I miała rację, bo ja bez przerwy jestem zakochany w tym, co robię. źródło: NKJP: Janina Kumaniecka: Saga rodu Słonimskich, 2003
	Zapatrzeni w czubek własnego nosa i skupieni na własnych sprawach nie mamy czasu na przyjaźń. Narcyz czy egoista przyjaciela mieć nie może. źródło: NKJP: Marek Warecki, Wojciech Warecki: Przyjaźń. Jak zjednać prawdziwego powiernika, Polityka, 2009-08-26
	Nie można wychowywać dzieci na egoistów, którzy muszą wszystko mieć. źródło: NKJP: ks. Andrzej Zwoliński: W rodzinie, Wychowawca, 2006-04
	Biedna jest ta ojczyzna, w której znaczna część obywateli to egoiści, ludzie prymitywni, skoncentrowani na samych sobie, na szukaniu doraźnej przyjemności i wygody. źródło: NKJP: Ks. Marek Dziewiecki: Jak kochać Ojczyznę?, Wychowawca, 2002-11

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m1

internac.

ang. egoist

fr. égoïste

niem. Egoist

z łac. ego 'ja'