usprawiedliwić - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

uzasadnić jakieś decyzje lub działania

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

	Takie widzenie Niemców - jako zbrodniarzy - było wtedy na rękę Rosjanom i komunistom, ponieważ trzeba było przecież czymś usprawiedliwić podział Niemiec, przesunięcia granic, wysiedlenia. Należało to przedstawić Zachodowi jako całkowicie sprawiedliwe. źródło: NKJP: Jarosław Marek Rymkiewicz: Rozmowy polskie w latach 1995-2008, 2009
	Wydaje się, że niczym nie można usprawiedliwić słów i działań agresywnych, nawet jeśli towarzyszą najlepszym w swych założeniach intencjom. źródło: NKJP: Anna Nacher: Zanim pochłonie nas festyn, Zielone Brygady. Pismo Ekologów, 1998-08-01
	Naczelny Sąd Administracyjny [...] orzekł, że odstąpienie przez pracodawcę od wykonania obowiązku zapewnienia pracownikom odpowiedniej temperatury w pomieszczeniach pracy może być usprawiedliwione względami technologicznymi, a nie jego sytuacją ekonomiczną źródło: NKJP: Ciepło w miejscu pracy, Praca i Zdrowie, 2007-01-24
	Brak chęci do pracy i zmęczenie możemy o tej porze roku usprawiedliwić jesiennym osłabieniem. źródło: NKJP: Jolanta Szymczyk: Kuchnia cię wyleczy, Gazeta Wrocławska, 2002-11-16

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	usprawiedliwiłem +(e)m usprawiedliwił	usprawiedliwiłam +(e)m usprawiedliwiła	usprawiedliwiłom +(e)m usprawiedliwiło	usprawiedliwiliśmy +(e)śmy usprawiedliwili	usprawiedliwiłyśmy +(e)śmy usprawiedliwiły
2 os.	usprawiedliwiłeś +(e)ś usprawiedliwił	usprawiedliwiłaś +(e)ś usprawiedliwiła	usprawiedliwiłoś +(e)ś usprawiedliwiło	usprawiedliwiliście +(e)ście usprawiedliwili	usprawiedliwiłyście +(e)ście usprawiedliwiły
3 os.	usprawiedliwił	usprawiedliwiła	usprawiedliwiło	usprawiedliwili	usprawiedliwiły

bezosobnik: usprawiedliwiono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		usprawiedliwmy
2 os.	usprawiedliw	usprawiedliwcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	usprawiedliwiłbym bym usprawiedliwił	usprawiedliwiłabym bym usprawiedliwiła	usprawiedliwiłobym bym usprawiedliwiło	usprawiedliwilibyśmy byśmy usprawiedliwili	usprawiedliwiłybyśmy byśmy usprawiedliwiły
2 os.	usprawiedliwiłbyś byś usprawiedliwił	usprawiedliwiłabyś byś usprawiedliwiła	usprawiedliwiłobyś byś usprawiedliwiło	usprawiedliwilibyście byście usprawiedliwili	usprawiedliwiłybyście byście usprawiedliwiły
3 os.	usprawiedliwiłby by usprawiedliwił	usprawiedliwiłaby by usprawiedliwiła	usprawiedliwiłoby by usprawiedliwiło	usprawiedliwiliby by usprawiedliwili	usprawiedliwiłyby by usprawiedliwiły

bezosobnik: usprawiedliwiono by

bezokolicznik: usprawiedliwić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: usprawiedliwiwszy

gerundium: usprawiedliwienie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: usprawiedliwiony

odpowiednik aspektowy: usprawiedliwiać

Rz osobowy	+	usprawiedliwić	+	CO + (CZYM)
Rz nieżywotny	+	usprawiedliwić	+	CO

Od: sprawiedliwy