-
1.a
książk. cecha kogoś działającego niezależnie od innych osób -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności -
- złudna samoistność
- samoistność i autonomia; samoistność i wolność
- tracić samoistność
- oderwać się od samoistności
-
Politycznym odpowiednikiem tego postulatu jest samoistność obywateli w państwie jako współtwórców prawa oraz zobowiązanie, by zmierzać ku wiecznemu [...] pokojowi.
źródło: NKJP: Maria Szyszkowska: W poszukiwaniu sensu życia: po co nam filozofia, 1997
W izolatce [...] uświadomiłem sobie, że muszę oderwać się od poczucia samoistności, od traktowania swojego życia jako sprawy nadrzędnej [...].
źródło: NKJP: Radosław Kobierski: Harar, 2005
Na tle skamandrytów Gałczyński nie traci samoistności, odcina się i domaga określeń zbudowanych tylko wedle jego postawy poetyckiej.
źródło: NKJP: Kazimierz Wyka: Rzecz wyobraźni, 1997
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny:
liczba pojedyncza liczba mnoga M. samoistność
samoistności
D. samoistności
samoistności
C. samoistności
samoistnościom
B. samoistność
samoistności
N. samoistnością
samoistnościami
Ms. samoistności
samoistnościach
W. samoistności
samoistności
Inne uwagi
Zwykle lp
-
Od: samoistny