klitka
-
pot. pomieszczenie zbyt małe i niewygodne do mieszkania lub pracy
-
CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA
Najbliższe środowisko życia człowieka
dom/inne miejsca zamieszkania i ich otoczenie -
synonimy: ciupa
ciupka
klatka
hiperonimy: pomieszczenie
-
- ciasna, maleńka, mała; ciemna; wynajęta klitka
- klitka na poddaszu; klitka w bloku
- mieszkać w klitce
-
On sam zajmował maleńką klitkę, chyba dawną służbówkę, której jedyną zaletą było to, że należała wyłącznie do niego. Nie było zresztą miejsca na drugie łóżko i tylko raz, kiedy do gospodarzy zjechali krewniacy zza Buga, musiał przyjąć na noc dwunastoletniego chłopca, któremu pościelono na podłodze.
źródło: NKJP: Ida Fink: Ślady, 1996
Mama chciała z powrotem do Warszawy albo na Ziemie Odzyskane. Ale Warszawa zburzona, ciocia z wujkiem gnieździli się w jednej klitce z jeszcze jedną rodziną, więc pojechał tata na rekonesans do Olsztyna.
źródło: NKJP: Tomek Tryzna: Idź kochaj i niech ci nie pomoże żadna na ziemi rzecz, 2010
Mieszkał na Krochmalnej w zrujnowanej kamienicy, której wielkopokojowe, mieszczańskie mieszkanie zamieniono na klitki przedzielone ściankami z dykty, ze wspólną kuchnią.
źródło: NKJP: Marek Nowakowski: Powidoki, 2010
W około 10-metrowych klitkach gnieździło się od 6 do 8 osób.
źródło: NKJP: (Mac, Dan): Łapanka u ogrodnika, Express Ilustrowany, 2001-05-25
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. klitka
klitki
D. klitki
klitek
C. klitce
klitkom
B. klitkę
klitki
N. klitką
klitkami
Ms. klitce
klitkach
W. klitko
klitki
-
może pol. gwarowe kletka
Pol. gwarowe kletka to zdrobnienie od kleć 'szałas, budka', a to z ogólnosłowiańskiego *kletь, najlepiej zachowanego w językach wschodnio- i południowosłowiańskich, np. ros. kletь, ukr. klit', brus. kleć. Wyraz bywa uważany za rutenizm (Bańk.).