raróg

Od tej pory posłusznie przyswaja wszelkie obowiązujące w socjecie zasady. Pilnie się uczy, jak się dobrze ubrać, jak grzecznie odpowiadać, jak się zachowywać przy stole, czyli jak się nie wyróżniać. Już nie jest rarogiem, ale panną Itą. Jeżeli jeszcze w niektórych momentach budzi się w niej dzikuska, jest natychmiastowo pacyfikowana.

źródło: Magdalena Janas, Polska literatura dla dziewcząt – od pensjonarek po współczesne nastolatki, 2014 (is.muni.cz)

- To już koniec [...]. - Zdrowiem tego nie będziemy przypłacać. Niemłodzi już jesteśmy. Należy nam się trochę spokoju. Jutro zaprowadzę przeklętego do miasta i oddam w sołdaty. Niech państwo wychowuje tego raroga.

źródło: NKJP: Tadeusz Konwicki: Dziura w niebie, 1959

[...] miałem okazję przeprowadzić kilka seminariów poświęconych „doskonaleniu” sztuki sprzedawania, zauważyłem, że o ile panowie wciąż są rarogami, o tyle panie pracujące w zawodzie sprzedawczyń produktów ubezpieczeniowych czy finansowych mają coraz więcej ciepła, życzliwości i szacunku dla otoczenia [...].

źródło: NKJP: Jan M. Fijor: Najtrudniejszy zawód świata, Gazeta Ubezpieczeniowa, 2002-10-08

W sensie charakteru Ninka przypomina raroga, a nie panienkę, którą zresztą dawno już nie jest.

źródło: NKJP: Internet