uleczyć - Wielki słownik języka polskiego PAN

4.

książk. złagodzić przykre stany psychiczne

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

emocje i uczucia

synonimy:

wyleczyć

Smutna muzyka uleczy przygnębienie.

źródło: Internet: focus.pl

Byłem gwałcony przez dwa lata. Tej rany czas nie uleczy.

źródło: Internet: fakt.pl

Przygarnięte dziecko potrafi uleczyć poczucie samotności i brak sensu życia - na co tak często cierpią dorośli.

źródło: NKJP: Maria Łopatkowa: Kto pokocha Adasia?, Gazeta Wyborcza, 1992-12-18

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	uleczyłem +(e)m uleczył	uleczyłam +(e)m uleczyła	uleczyłom +(e)m uleczyło	uleczyliśmy +(e)śmy uleczyli	uleczyłyśmy +(e)śmy uleczyły
2 os.	uleczyłeś +(e)ś uleczył	uleczyłaś +(e)ś uleczyła	uleczyłoś +(e)ś uleczyło	uleczyliście +(e)ście uleczyli	uleczyłyście +(e)ście uleczyły
3 os.	uleczył	uleczyła	uleczyło	uleczyli	uleczyły

bezosobnik: uleczono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		uleczmy
2 os.	ulecz	uleczcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	uleczyłbym bym uleczył	uleczyłabym bym uleczyła	uleczyłobym bym uleczyło	uleczylibyśmy byśmy uleczyli	uleczyłybyśmy byśmy uleczyły
2 os.	uleczyłbyś byś uleczył	uleczyłabyś byś uleczyła	uleczyłobyś byś uleczyło	uleczylibyście byście uleczyli	uleczyłybyście byście uleczyły
3 os.	uleczyłby by uleczył	uleczyłaby by uleczyła	uleczyłoby by uleczyło	uleczyliby by uleczyli	uleczyłyby by uleczyły

bezosobnik: uleczono by

bezokolicznik: uleczyć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: uleczywszy

gerundium: uleczenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: uleczony

odpowiednik aspektowy: leczyć

+

uleczyć

+

CO

Zob. leczyć