uleczyć - Wielki słownik języka polskiego PAN

6.

książk. uczynić lepszym, odpowiadającym normie

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

jakość i intensywność

synonimy:

naprawić

	Resocjalizacja przez pracę dla rodziców i młodych ludzi jest w stanie uleczyć sytuację w stopniu, jaki byłby zaskakujący – twierdzi. źródło: NKJP: (kab): Albo pod blok, albo na skok?, Dziennik Łódzki, 2005-08-19
	- Polska jest chora na bezrobocie - mówił w piątek Mirosław Żeberek. - A co gorsze, nikt nie ma pomysłu, jak ją z tej choroby uleczyć. źródło: NKJP: (jk): Chora Polska, Gazeta Radomszczańska, 2009-08-07
	Znając determinację Pana Ministra w dążeniu do uleczenia chorej służby zdrowia, wiem, że i ten wstydliwy temat będzie pozytywnie załatwiony. źródło: NKJP: Sprawozdanie z 8. posiedzenia Senatu RP w dniu 8 lutego 2002 r.
	Naciski na przeprowadzenie globalnego oddłużenia nasiliły się po ujawnieniu przez rząd, że pracuje nad ustawą mającą uleczyć finanse banków i ich dłużników. źródło: NKJP: Alina Białkowska: Oddłużenie w trzy lata, Gazeta Wyborcza, 1992-07-30

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	uleczyłem +(e)m uleczył	uleczyłam +(e)m uleczyła	uleczyłom +(e)m uleczyło	uleczyliśmy +(e)śmy uleczyli	uleczyłyśmy +(e)śmy uleczyły
2 os.	uleczyłeś +(e)ś uleczył	uleczyłaś +(e)ś uleczyła	uleczyłoś +(e)ś uleczyło	uleczyliście +(e)ście uleczyli	uleczyłyście +(e)ście uleczyły
3 os.	uleczył	uleczyła	uleczyło	uleczyli	uleczyły

bezosobnik: uleczono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		uleczmy
2 os.	ulecz	uleczcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	uleczyłbym bym uleczył	uleczyłabym bym uleczyła	uleczyłobym bym uleczyło	uleczylibyśmy byśmy uleczyli	uleczyłybyśmy byśmy uleczyły
2 os.	uleczyłbyś byś uleczył	uleczyłabyś byś uleczyła	uleczyłobyś byś uleczyło	uleczylibyście byście uleczyli	uleczyłybyście byście uleczyły
3 os.	uleczyłby by uleczył	uleczyłaby by uleczyła	uleczyłoby by uleczyło	uleczyliby by uleczyli	uleczyłyby by uleczyły

bezosobnik: uleczono by

bezokolicznik: uleczyć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: uleczywszy

gerundium: uleczenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: uleczony

odpowiednik aspektowy: leczyć

+

uleczyć

+

CO + (z CZEGO)

Zob. leczyć