wyplątać - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

z pewnym trudem odczepić od czegoś, co było wielokrotnie chaotycznie skrzyżowane wokół jakiegoś przedmiotu, zwierzęcia czy człowieka

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Praca

rodzaje pracy

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości przestrzeni

ułożenie względem siebie

antonimy:

wplątać
zaplątać

	Nurkowie zginęli, próbując wyplątać podwodną kamerę z oplatających wrak „Goi” rybackich sieci. źródło: NKJP: Jarosław Kowalski: Poszli na dno, Dziennik Bałtycki, 2004-05-06
	Przybysz wyplątał owada z włosów i mocno ściskając palcami, położył na blacie. źródło: NKJP: Bronisław Świderski: Słowa obcego, 1998
	To koniec. Nikt nie będzie nadstawiał karku, żeby wyplątać gangstera z tych drutów. źródło: NKJP: Artur Baniewicz: Drzymalski przeciw Rzeczpospolitej, 2004
	Natomiast foczka, którą wyłowił kuter Hel-23 państwa Indyków, przeżyła. Została bardzo delikatnie wyplątana z sieci i po krótkiej reanimacji na pokładzie wypuszczona. źródło: NKJP: Adam Wajrak: Wajrak nad Bałtykiem, Gazeta Wyborcza, 1997-05-17
	Pierwszy raz w życiu nakręciłam córce włosy na wałki. Nawet z tego powodu kupiłam takie specjalne wałki, w kształcie spiralek. Potem nie mogłam ich wyplątać z jej włosków [...]. źródło: NKJP: Regina Gowarzewska-Griessgraber: Wspaniała zabawa, Trybuna Śląska, 2002-02-20

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.	wyplączę kwestion. wyplątam	wyplączemy kwestion. wyplątamy
2 os.	wyplączesz kwestion. wyplątasz	wyplączecie kwestion. wyplątacie
3 os.	wyplącze kwestion. wypląta	wyplączą kwestion. wyplątają

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wyplątałem +(e)m wyplątał	wyplątałam +(e)m wyplątała	wyplątałom +(e)m wyplątało	wyplątaliśmy +(e)śmy wyplątali	wyplątałyśmy +(e)śmy wyplątały
2 os.	wyplątałeś +(e)ś wyplątał	wyplątałaś +(e)ś wyplątała	wyplątałoś +(e)ś wyplątało	wyplątaliście +(e)ście wyplątali	wyplątałyście +(e)ście wyplątały
3 os.	wyplątał	wyplątała	wyplątało	wyplątali	wyplątały

bezosobnik: wyplątano

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		wyplączmy kwestion. wyplątajmy
2 os.	wyplącz kwestion. wyplątaj	wyplączcie kwestion. wyplątajcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wyplątałbym bym wyplątał	wyplątałabym bym wyplątała	wyplątałobym bym wyplątało	wyplątalibyśmy byśmy wyplątali	wyplątałybyśmy byśmy wyplątały
2 os.	wyplątałbyś byś wyplątał	wyplątałabyś byś wyplątała	wyplątałobyś byś wyplątało	wyplątalibyście byście wyplątali	wyplątałybyście byście wyplątały
3 os.	wyplątałby by wyplątał	wyplątałaby by wyplątała	wyplątałoby by wyplątało	wyplątaliby by wyplątali	wyplątałyby by wyplątały

bezosobnik: wyplątano by

bezokolicznik: wyplątać

imiesłów przysłówkowy uprzedni: wyplątawszy

gerundium: wyplątanie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: wyplątany

odpowiednik aspektowy: wyplątywać

+

wyplątać

+

KOGO/CO + z CZEGO

Zob. plątać