otoczyć - Wielki słownik języka polskiego PAN

3.

zebrać się wokół kogoś, tworząc zamykający się krąg, uniemożliwiający wyjście z niego komuś

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Zasady współżycia społecznego

stosunki, grupy i organizacje społeczne

tłum otoczył kogoś/co
otoczyć kogoś/co gromadą, grupką, kołem, kordonem, kręgiem, tłumem, rojem, wianuszkiem

	Komuniści otoczyli plac szczelnym kordonem. źródło: NKJP: Paweł Zuchniewicz: Jan Paweł II: „Będę szedł naprzód”. Powieść biograficzna
	Rycerze Głogowczyka otoczyli obu braci szczelną grupą, najeżoną grotami strzał opartych na błyskawicznie naciągniętych cięciwach łuków. źródło: NKJP: Witold Jabłoński: Metamorfozy, 2004
	Franz przewidywał, że za chwilę Rosjanie ich otoczą. Obrona nie miała sensu. źródło: NKJP: Mija Kabat: Kontrakt panny Brandt, 2009
	Zostaniemy tu na noc - oznajmił sucho. - Otoczcie gospodę i nie wpuszczajcie nikogo obcego. źródło: NKJP: Iwona Surmik: Ostatni smok, 2005
	Chłopcy otoczyli Zenka, Pestka również patrzyła na chłopaka. źródło: NKJP: Irena Jurgielewiczowa: Ten obcy, 1961

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	otoczyłem +(e)m otoczył	otoczyłam +(e)m otoczyła	otoczyłom +(e)m otoczyło	otoczyliśmy +(e)śmy otoczyli	otoczyłyśmy +(e)śmy otoczyły
2 os.	otoczyłeś +(e)ś otoczył	otoczyłaś +(e)ś otoczyła	otoczyłoś +(e)ś otoczyło	otoczyliście +(e)ście otoczyli	otoczyłyście +(e)ście otoczyły
3 os.	otoczył	otoczyła	otoczyło	otoczyli	otoczyły

bezosobnik: otoczono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		otoczmy
2 os.	otocz	otoczcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	otoczyłbym bym otoczył	otoczyłabym bym otoczyła	otoczyłobym bym otoczyło	otoczylibyśmy byśmy otoczyli	otoczyłybyśmy byśmy otoczyły
2 os.	otoczyłbyś byś otoczył	otoczyłabyś byś otoczyła	otoczyłobyś byś otoczyło	otoczylibyście byście otoczyli	otoczyłybyście byście otoczyły
3 os.	otoczyłby by otoczył	otoczyłaby by otoczyła	otoczyłoby by otoczyło	otoczyliby by otoczyli	otoczyłyby by otoczyły

bezosobnik: otoczono by

bezokolicznik: otoczyć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: otoczywszy

gerundium: otoczenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: otoczony

odpowiednik aspektowy: otaczać

+

otoczyć

+

KOGO/CO

Zob. toczyć