otoczyć - Wielki słownik języka polskiego PAN

4.

objąć kogoś

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

Cieszmy się, bo jest nam dobrze teraz. Czy nie mam racji? - Może i masz - westchnąłem i otoczyłem ją ramieniem.

źródło: NKJP: Mirosław Sokołowski: Gady, 2007

Wzrokiem dał znać Tomkowi, aby przytrzymał Sally. Młodzieniec otoczył ją rękoma i przycisnął do swej piersi.

źródło: NKJP: Alfred Szklarski: Tomek wśród łowców głów, 1965

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	otoczyłem +(e)m otoczył	otoczyłam +(e)m otoczyła	otoczyłom +(e)m otoczyło	otoczyliśmy +(e)śmy otoczyli	otoczyłyśmy +(e)śmy otoczyły
2 os.	otoczyłeś +(e)ś otoczył	otoczyłaś +(e)ś otoczyła	otoczyłoś +(e)ś otoczyło	otoczyliście +(e)ście otoczyli	otoczyłyście +(e)ście otoczyły
3 os.	otoczył	otoczyła	otoczyło	otoczyli	otoczyły

bezosobnik: otoczono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		otoczmy
2 os.	otocz	otoczcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	otoczyłbym bym otoczył	otoczyłabym bym otoczyła	otoczyłobym bym otoczyło	otoczylibyśmy byśmy otoczyli	otoczyłybyśmy byśmy otoczyły
2 os.	otoczyłbyś byś otoczył	otoczyłabyś byś otoczyła	otoczyłobyś byś otoczyło	otoczylibyście byście otoczyli	otoczyłybyście byście otoczyły
3 os.	otoczyłby by otoczył	otoczyłaby by otoczyła	otoczyłoby by otoczyło	otoczyliby by otoczyli	otoczyłyby by otoczyły

bezosobnik: otoczono by

bezokolicznik: otoczyć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: otoczywszy

gerundium: otoczenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: otoczony

odpowiednik aspektowy: otaczać

+

otoczyć

+

KOGO + CZYM

Zob. toczyć