zauroczyć - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

wywrzeć na kimś takie wrażenie, że ta osoba zaczyna żywić romantyczne uczucia

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

emocje i uczucia

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

	Nie wiem czy była to miłość od pierwszego wejrzenia, ale spodobaliśmy się sobie od początku i coś między nami zaiskrzyło. Na pewno było to bardzo silne uczucie. Tomek zauroczył mnie swoim uśmiechem, wydał się bardzo sympatyczny, ujął szczerością i życzliwością. źródło: NKJP: Janusz Szegda: Jesteśmy szczęśliwi, Gazeta Krakowska, 2004-06-05
	Co robić, jeśli zauroczył nas szef czy szefowa i to z wzajemnością? źródło: NKJP: M - jak miłość, Gazeta Poznańska, 2002-08-10
	Pani córka go nie kocha, jest nim trochę zauroczona, ale to na pewno nie jest miłość. źródło: NKJP: Tadeusz Woźniak: Jasnowidz odpowiada, Dziennik Bałtycki, 2007-09-01
	Wydaje się, że sztuka dawania i brania najlepiej wychodzi nam w początkowej fazie związku. Wzajemnie zauroczeni chcemy sprawiać sobie jak najwięcej przyjemności, nie rozliczając się przy tym, kto ile dał i zabrał. źródło: NKJP: Dawaj i bierz, Trybuna Śląska, 2004-01-10

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zauroczyłem +(e)m zauroczył	zauroczyłam +(e)m zauroczyła	zauroczyłom +(e)m zauroczyło	zauroczyliśmy +(e)śmy zauroczyli	zauroczyłyśmy +(e)śmy zauroczyły
2 os.	zauroczyłeś +(e)ś zauroczył	zauroczyłaś +(e)ś zauroczyła	zauroczyłoś +(e)ś zauroczyło	zauroczyliście +(e)ście zauroczyli	zauroczyłyście +(e)ście zauroczyły
3 os.	zauroczył	zauroczyła	zauroczyło	zauroczyli	zauroczyły

bezosobnik: zauroczono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		zauroczmy
2 os.	zaurocz	zauroczcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zauroczyłbym bym zauroczył	zauroczyłabym bym zauroczyła	zauroczyłobym bym zauroczyło	zauroczylibyśmy byśmy zauroczyli	zauroczyłybyśmy byśmy zauroczyły
2 os.	zauroczyłbyś byś zauroczył	zauroczyłabyś byś zauroczyła	zauroczyłobyś byś zauroczyło	zauroczylibyście byście zauroczyli	zauroczyłybyście byście zauroczyły
3 os.	zauroczyłby by zauroczył	zauroczyłaby by zauroczyła	zauroczyłoby by zauroczyło	zauroczyliby by zauroczyli	zauroczyłyby by zauroczyły

bezosobnik: zauroczono by

bezokolicznik: zauroczyć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: zauroczywszy

gerundium: zauroczenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: zauroczony

odpowiednik aspektowy: uroczyć

Inne uwagi

Zwykle imb

+

zauroczyć

+

KOGO + (CZYM)

Zob. urok