arystokrata ducha

romantycy dopuszczając cierpienie duszy, nie dopuszczali cierpienia ciała. To nie było godne wielkiego artysty za jakiego uznawany był Fryderyk Chopin. Jako arystokrata ducha, jak go postrzegali współcześni, nawet w ostatniej chwili musiał być piękny [...].

źródło: NKJP: (MSZ): Maska Chopina, Gazeta Krakowska, 2003-09-23

Arystokraci ducha ustąpili miejsca ludziom nijakim i banalnym, życiowym grafomanom.

źródło: NKJP: Aneta Kyzioł: Teatr pod Lupą, Polityka, 2008-04-05

[...] wiecie może już teraz, jaki los spotyka dzisiaj takich arystokratów ducha. Przychodzi wróg i jedna kula, albo pałka oprawcy, niszczy subtelny mózg, nie poczęte dzieła.

źródło: NKJP: Czesław Miłosz: Legendy nowoczesności: eseje okupacyjne, 1996

Józef Czapski - najstarszy w domu „Kultury” - malarz, eseista, arystokrata ducha (krwi także), niezależny, nieco oddalony na swoim poddaszu, ale w razie potrzeby zawsze gotów się włączyć, kwestować, apelować, przecierać ścieżki na najwyższe progi.

źródło: NKJP: Anna Bikont; Marek Krawczyk; Jacek Żakowski: 50 lecie paryskiej Kultury, Gazeta Wyborcza, 1997-06-27

Poezja sankcjonowała Jego istnienie, była dla Niego religią; dlatego tak celebrował ją i siebie, jako arystokratę ducha. To musiało nam gołowąsom literackim imponować, gdy pojawialiśmy się u Niego przy końcu lat 60.

źródło: NKJP: Odejście Księcia Wyobraźni, Dziennik Polski, 1999-08-27