ktoś strącił z piedestału kogoś/coś
ktoś zrzucił z piedestału kogoś/coś
-
książk. ktoś przestał szanować kogoś lub coś i zaprzeczył jego wartości
-
- ktoś ściągnął z piedestału kogoś/coś
- ktoś zrzucił z piedestału kogoś/coś
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia -
Jak Małyszowi przestały wychodzić najdłuższe skoki, to zaraz rodacy strącili go z piedestału, a dziennikarze nie zostawili na nim suchej nitki
źródło: Maciej Wołk: Prywatny Kawałek Nieba, Przegląd, 12.11.2002 (tygodnikprzeglad.pl)
Jakie metody stosował Hollywood stwarzając „boską Garbo” i jak po dziesięciu latach została strącona z piedestału – opowiem innym razem.
źródło: NKJP: Stanisław Janicki: Narodziny największej gwiazdy, Trybuna Śląska, 2003-04-04
Siatkówka jeszcze przed Mistrzostwami Świata była w Polsce bardzo popularna. Mimo naszego sukcesu, niezwykle ciężko będzie strącić z piedestału narodową dyscyplinę numer jeden, czyli piłkę nożną.
źródło: NKJP: Arkadiusz Błaszczyk: Sport tylko dla cierpliwych, Gazeta Krakowska, 2006-12-12
Sam ma kasyno w którym okrada grających ze „szczęśliwego trafu”. Od dziesięcioleci napawa się tym skradzionym szczęściem i jest niepodzielnym jego władcą. Ale jego asystent Federico chce zrzucić mistrza z piedestału.
źródło: NKJP: kacz: Top Lista, Trybuna Śląska, 2004-01-16
Przypadła mu rola może mało wdzięczna: ściągnąć literaturę z piedestału narodowego, stworzyć normalną literaturę normalnego narodu, czyli unowocześnić ją i zeuropeizować.
źródło: NKJP: Tadeusz Drewnowski: Porachunki z XX wiekiem Szkice i rozprawy literackie, 2006
-
typ frazy: fraza czasownikowa
dk, pch, odmienny: strącićodpowiednik aspektowy: ktoś strąca z piedestału kogoś/coś