-
1.
poczucie piękna, harmonii i elegancji -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności -
- dobry, doskonały, niezły, świetny, wyrafinowany, wyrobiony; fatalny, kiepski, spaczony, zły; mój, nasz, swój, własny; dziwny gust
- gust i smak, gust i styl, gust i wyobraźnia
- brak gustu
- pozbawiony gustu
- mieć gust
- ubrany bez gustu
-
Henryk miał bardzo dobry gust, wszystko, co kupował, było piękne, wszystko musiał mieć w najlepszym gatunku.
źródło: NKJP: Marek Soból: Mojry, 2005
Czesi przebudowali, niestety, bez gustu, rezydencję Końska baronów Bessów. Budynek [...], kłując w oczy jaskrawoczerwoną barwą, przypomina filmowy dom uciech.
źródło: NKJP: Zamki i ludzie, Dziennik Polski, 2002-02-09
[...] kapa wygląda jak nowa, a kolory dobrane z gustem przez tkaczkę nie straciły nic na ostrości.
źródło: NKJP: Alicja Fidrysiak: Babcia z sokolim wzrokiem, Tygodnik Ciechanowski, 2006-01-03
Ludzie kupują różne, dziwne zabawki. Nie nam oceniać gust i smak rodziców, którzy kupują to swoim dzieciom.
źródło: NKJP: Agnieszka Ogonek: 'Śmierdziel' dla dzieciaka, Echo Dnia, 2004-05-19
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. gust
gusty
przestarz. gusta
D. gustu
gustów
C. gustowi
gustom
B. gust
gusty
przestarz. gusta
N. gustem
gustami
Ms. guście
gustach
W. guście
gusty
przestarz. gusta
Inne uwagi
Zwykle lp
-
łac. gustus 'smak'