upędzić - Wielki słownik języka polskiego PAN

3.

pot. żart. spowodować, że coś powstało dzięki wykazaniu się przez kogoś sprytem lub inwencją

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

[...] Zamiast cokolwiek wymyślać, trzeba taki brakujący felieton w te pędy upędzić z tego, co pod ręką.

źródło: NKJP: (X): Sam-ogon, Dziennik Polski, 2008-10-31

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	upędziłem +(e)m upędził	upędziłam +(e)m upędziła	upędziłom +(e)m upędziło	upędziliśmy +(e)śmy upędzili	upędziłyśmy +(e)śmy upędziły
2 os.	upędziłeś +(e)ś upędził	upędziłaś +(e)ś upędziła	upędziłoś +(e)ś upędziło	upędziliście +(e)ście upędzili	upędziłyście +(e)ście upędziły
3 os.	upędził	upędziła	upędziło	upędzili	upędziły

bezosobnik: upędzono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		upędźmy
2 os.	upędź	upędźcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	upędziłbym bym upędził	upędziłabym bym upędziła	upędziłobym bym upędziło	upędzilibyśmy byśmy upędzili	upędziłybyśmy byśmy upędziły
2 os.	upędziłbyś byś upędził	upędziłabyś byś upędziła	upędziłobyś byś upędziło	upędzilibyście byście upędzili	upędziłybyście byście upędziły
3 os.	upędziłby by upędził	upędziłaby by upędziła	upędziłoby by upędziło	upędziliby by upędzili	upędziłyby by upędziły

bezosobnik: upędzono by

bezokolicznik: upędzić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: upędziwszy

gerundium: upędzenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: upędzony

odpowiedniki aspektowe: pędzić , upędzać

+

upędzić

+

CO

Zob. pędzić