nabić się - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

wchłonąć się w coś lub przyczepić się do czegoś w dużej ilości

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

jakość i intensywność

Nie było nigdy takiej sytuacji, żeby śnieg mi się nabił w obrożę i przykleił się do niej, tworząc bryły lodu.

źródło: Internet: dogomania.com

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	nabiłem się +(e)m się nabił	nabiłam się +(e)m się nabiła	nabiłom się +(e)m się nabiło	nabiliśmy się +(e)śmy się nabili	nabiłyśmy się +(e)śmy się nabiły
2 os.	nabiłeś się +(e)ś się nabił	nabiłaś się +(e)ś się nabiła	nabiłoś się +(e)ś się nabiło	nabiliście się +(e)ście się nabili	nabiłyście się +(e)ście się nabiły
3 os.	nabił się	nabiła się	nabiło się	nabili się	nabiły się

bezosobnik: nabito się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		nabijmy się
2 os.	nabij się	nabijcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	nabiłbym się bym się nabił	nabiłabym się bym się nabiła	nabiłobym się bym się nabiło	nabilibyśmy się byśmy się nabili	nabiłybyśmy się byśmy się nabiły
2 os.	nabiłbyś się byś się nabił	nabiłabyś się byś się nabiła	nabiłobyś się byś się nabiło	nabilibyście się byście się nabili	nabiłybyście się byście się nabiły
3 os.	nabiłby się by się nabił	nabiłaby się by się nabiła	nabiłoby się by się nabiło	nabiliby się by się nabili	nabiłyby się by się nabiły

bezosobnik: nabito by się

bezokolicznik: nabić się

imiesłów przysłówkowy uprzedni: nabiwszy się

gerundium: nabicie się

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: nabijać się

+

nabić się

+

w CO

Zob. nabić , bić