-
3.
pozbawić więzi z miejscem pochodzenia, środowiskiem lub kulturą -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Zasady współżycia społecznego
stosunki, grupy i organizacje społeczne -
- wykorzenić ludzi, naród
-
Przyjąwszy z Niemiec choinki, Polacy nie stracili nic ze swej polskości. [...] Obecne rozpowszechnienie na światową skalę fastfoodu również nikogo nie wykorzeni kulturowo.
źródło: NKJP: Roman Godlewski: Natura i kultura, Akant, 2010-01
[...] wielu przedstawicieli klas niższych doświadczyło awansu społecznego i stało się zalążkiem bazy społecznej nowego ustroju, a wykorzenienie sporej liczby ludności z naturalnego środowiska społecznego zwiększyło jej podatność na manipulację i propagandę.
źródło: NKJP: Edmund Wnuk-Lipiński: Demokratyczna rekonstrukcja: z socjologii radykalnej zmiany społecznej, 1996
Nie była ani arystokratką, ani chłopką. Wykorzeniona, uwiedziona, oszukana [...], wylądowała wreszcie w młodym wieku na szubienicy.
źródło: NKJP: Tadeusz Nyczek: Gazeta Wyborcza, Los Tess, 1997-03-12
-
część mowy: czasownik
aspekt: dokonany
Tryb oznajmujący
Czas przyszły
liczba pojedyncza liczba mnoga 1 os. wykorzenię
wykorzenimy
2 os. wykorzenisz
wykorzenicie
3 os. wykorzeni
wykorzenią
Czas przeszły
liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n mo -mo 1 os. wykorzeniłem
+(e)m wykorzenił
wykorzeniłam
+(e)m wykorzeniła
wykorzeniłom
+(e)m wykorzeniło
wykorzeniliśmy
+(e)śmy wykorzenili
wykorzeniłyśmy
+(e)śmy wykorzeniły
2 os. wykorzeniłeś
+(e)ś wykorzenił
wykorzeniłaś
+(e)ś wykorzeniła
wykorzeniłoś
+(e)ś wykorzeniło
wykorzeniliście
+(e)ście wykorzenili
wykorzeniłyście
+(e)ście wykorzeniły
3 os. wykorzenił
wykorzeniła
wykorzeniło
wykorzenili
wykorzeniły
bezosobnik: wykorzeniono
Tryb rozkazujący
liczba pojedyncza liczba mnoga 1 os. wykorzeńmy
2 os. wykorzeń
wykorzeńcie
Tryb warunkowy
liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n mo -mo 1 os. wykorzeniłbym
bym wykorzenił
wykorzeniłabym
bym wykorzeniła
wykorzeniłobym
bym wykorzeniło
wykorzenilibyśmy
byśmy wykorzenili
wykorzeniłybyśmy
byśmy wykorzeniły
2 os. wykorzeniłbyś
byś wykorzenił
wykorzeniłabyś
byś wykorzeniła
wykorzeniłobyś
byś wykorzeniło
wykorzenilibyście
byście wykorzenili
wykorzeniłybyście
byście wykorzeniły
3 os. wykorzeniłby
by wykorzenił
wykorzeniłaby
by wykorzeniła
wykorzeniłoby
by wykorzeniło
wykorzeniliby
by wykorzenili
wykorzeniłyby
by wykorzeniły
bezosobnik: wykorzeniono by
bezokolicznik: wykorzenić
imiesłów przysłówkowy uprzedni: wykorzeniwszy
gerundium: wykorzenienie
rodzaj gramatyczny: dk
liczba pojedyncza liczba mnoga M. wykorzenienie
wykorzenienia
D. wykorzenienia
wykorzenień
C. wykorzenieniu
wykorzenieniom
B. wykorzenienie
wykorzenienia
N. wykorzenieniem
wykorzenieniami
Ms. wykorzenieniu
wykorzenieniach
W. wykorzenienie
wykorzenienia
imiesłów przymiotnikowy bierny: wykorzeniony
liczba pojedyncza m1 m2 m3 n1, n2 ż M. wykorzeniony
wykorzeniony
wykorzeniony
wykorzenione
wykorzeniona
D. wykorzenionego
wykorzenionego
wykorzenionego
wykorzenionego
wykorzenionej
C. wykorzenionemu
wykorzenionemu
wykorzenionemu
wykorzenionemu
wykorzenionej
B. wykorzenionego
wykorzenionego
wykorzeniony
wykorzenione
wykorzenioną
N. wykorzenionym
wykorzenionym
wykorzenionym
wykorzenionym
wykorzenioną
Ms. wykorzenionym
wykorzenionym
wykorzenionym
wykorzenionym
wykorzenionej
liczba mnoga p1 m1 ndepr m1 depr pozostałe M. wykorzenieni
wykorzenieni
wykorzenione
wykorzenione
D. wykorzenionych
wykorzenionych
wykorzenionych
wykorzenionych
C. wykorzenionym
wykorzenionym
wykorzenionym
wykorzenionym
B. wykorzenionych
wykorzenionych
wykorzenionych
wykorzenione
N. wykorzenionymi
wykorzenionymi
wykorzenionymi
wykorzenionymi
Ms. wykorzenionych
wykorzenionych
wykorzenionych
wykorzenionych
odpowiednik aspektowy: wykorzeniać
-
+ wykorzenić + KOGO + (SKĄD) -
Zob. korzeń
-
+ wykorzenić + KOGO + (SKĄD)