-
1.
wolna przestrzeń w mieście, zwykle otoczona budynkami i znajdująca się u zbiegu ulic -
Używane w nazwach własnych.
-
CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA
Najbliższe środowisko życia człowieka
miasto -
- miejski; pusty, ruchliwy; duży plac; plac Grunwaldzki, Zamkowy
- plac Defilad, Trzech Krzyży, Zbawiciela, Zwycięstwa
- place i ulice
- dojść/dochodzić do placu
- przejść/przechodzić przez plac
- stać, zatrzymać się na placu
-
Teatr Wielki Opery i Balety przy Placu Teatralnym jest największym gmachem teatralnym w kraju [...].
źródło: NKJP: Warszawa, Przekrój, 1960
Chciałem być, oczywiście, na Placu Czerwonym, widzieć trybunę, Stalina, całą partyjną wierchuszkę.
źródło: NKJP: Torańska Teresa: Oni, 1997
Czekałem na przystanku przy placu Konstytucji. Tramwaj nie przyjeżdżał, zacząłem więc spacerować po okolicy.
źródło: NKJP: Piotr Bikont: Chamburger, czyli obiad w pigułce, Gazeta Wyborcza, 1996-10-31
Trudno jednak odmówić sobie kieliszka bordeaux w knajpce na placu Pigalle.
źródło: NKJP: (ol): Francja elegancja, czyli na winogrona i nie tylko, Dlaczego?, 2009-08-24
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. plac
place
D. placu
placów
C. placowi
placom
B. plac
place
N. placem
placami
Ms. placu
placach
W. placu
place
-
niem. Platz 'miejsce, działka'
z łac. śred. placea
Pierwotnym źródłem wyrazu jest gr. plateĩa 'szeroka droga, ulica, wolna, otwarta przestrzeń w mieście' (Bor)