rozpienić się - Wielki słownik języka polskiego PAN

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozpieniłem się +(e)m się rozpienił	rozpieniłam się +(e)m się rozpieniła	rozpieniłom się +(e)m się rozpieniło	rozpieniliśmy się +(e)śmy się rozpienili	rozpieniłyśmy się +(e)śmy się rozpieniły
2 os.	rozpieniłeś się +(e)ś się rozpienił	rozpieniłaś się +(e)ś się rozpieniła	rozpieniłoś się +(e)ś się rozpieniło	rozpieniliście się +(e)ście się rozpienili	rozpieniłyście się +(e)ście się rozpieniły
3 os.	rozpienił się	rozpieniła się	rozpieniło się	rozpienili się	rozpieniły się

bezosobnik: rozpieniono się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		rozpieńmy się
2 os.	rozpień się	rozpieńcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozpieniłbym się bym się rozpienił	rozpieniłabym się bym się rozpieniła	rozpieniłobym się bym się rozpieniło	rozpienilibyśmy się byśmy się rozpienili	rozpieniłybyśmy się byśmy się rozpieniły
2 os.	rozpieniłbyś się byś się rozpienił	rozpieniłabyś się byś się rozpieniła	rozpieniłobyś się byś się rozpieniło	rozpienilibyście się byście się rozpienili	rozpieniłybyście się byście się rozpieniły
3 os.	rozpieniłby się by się rozpienił	rozpieniłaby się by się rozpieniła	rozpieniłoby się by się rozpieniło	rozpieniliby się by się rozpienili	rozpieniłyby się by się rozpieniły

bezosobnik: rozpieniono by się

bezokolicznik: rozpienić się

imiesłów przysłówkowy uprzedni: rozpieniwszy się

gerundium: rozpienienie się

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: rozpieniać się

Zob. piana