wygonić się - Wielki słownik języka polskiego PAN

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wygoniłem się +(e)m się wygonił	wygoniłam się +(e)m się wygoniła	wygoniłom się +(e)m się wygoniło	wygoniliśmy się +(e)śmy się wygonili	wygoniłyśmy się +(e)śmy się wygoniły
2 os.	wygoniłeś się +(e)ś się wygonił	wygoniłaś się +(e)ś się wygoniła	wygoniłoś się +(e)ś się wygoniło	wygoniliście się +(e)ście się wygonili	wygoniłyście się +(e)ście się wygoniły
3 os.	wygonił się	wygoniła się	wygoniło się	wygonili się	wygoniły się

bezosobnik: wygoniono się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		wygońmy się
2 os.	wygoń się	wygońcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wygoniłbym się bym się wygonił	wygoniłabym się bym się wygoniła	wygoniłobym się bym się wygoniło	wygonilibyśmy się byśmy się wygonili	wygoniłybyśmy się byśmy się wygoniły
2 os.	wygoniłbyś się byś się wygonił	wygoniłabyś się byś się wygoniła	wygoniłobyś się byś się wygoniło	wygonilibyście się byście się wygonili	wygoniłybyście się byście się wygoniły
3 os.	wygoniłby się by się wygonił	wygoniłaby się by się wygoniła	wygoniłoby się by się wygoniło	wygoniliby się by się wygonili	wygoniłyby się by się wygoniły

bezosobnik: wygoniono by się

bezokolicznik: wygonić się

imiesłów przysłówkowy uprzedni: wygoniwszy się

gerundium: wygonienie się

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: wyganiać się

Zob. gonić