przegonić się - Wielki słownik języka polskiego PAN

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	przegoniłem się +(e)m się przegonił	przegoniłam się +(e)m się przegoniła	przegoniłom się +(e)m się przegoniło	przegoniliśmy się +(e)śmy się przegonili	przegoniłyśmy się +(e)śmy się przegoniły
2 os.	przegoniłeś się +(e)ś się przegonił	przegoniłaś się +(e)ś się przegoniła	przegoniłoś się +(e)ś się przegoniło	przegoniliście się +(e)ście się przegonili	przegoniłyście się +(e)ście się przegoniły
3 os.	przegonił się	przegoniła się	przegoniło się	przegonili się	przegoniły się

bezosobnik: przegoniono się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		przegońmy się
2 os.	przegoń się	przegońcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	przegoniłbym się bym się przegonił	przegoniłabym się bym się przegoniła	przegoniłobym się bym się przegoniło	przegonilibyśmy się byśmy się przegonili	przegoniłybyśmy się byśmy się przegoniły
2 os.	przegoniłbyś się byś się przegonił	przegoniłabyś się byś się przegoniła	przegoniłobyś się byś się przegoniło	przegonilibyście się byście się przegonili	przegoniłybyście się byście się przegoniły
3 os.	przegoniłby się by się przegonił	przegoniłaby się by się przegoniła	przegoniłoby się by się przegoniło	przegoniliby się by się przegonili	przegoniłyby się by się przegoniły

bezosobnik: przegoniono by się

bezokolicznik: przegonić się

imiesłów przysłówkowy uprzedni: przegoniwszy się

gerundium: przegonienie się

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: przeganiać się

+

przegonić się

+

(SKĄD)

Zob. gonić