winny - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

będący sprawcą lub przyczyną czegoś złego

Używane także w znaczeniu 'winny człowiek'.

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Zasady współżycia społecznego

zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie

	synonimy:	odpowiedzialny
	antonimy:	niewinny

kierowca; kościół, naród; obywatel; budżet, zakład; ojciec winny; partia, policja, szkoła, władza; ofiara; firma winna; państwo, społeczeństwo winne; ludzie, nauczyciele, politycy; katolicy; rodzice, uczniowie; lekarze, pracownicy; żydzi winni; dzieci, kobiety winne czegoś
winny katastrofy, nieszczęścia, porażki, tragedii, wypadku, zaniedbań; ludobójstwa, morderstwa, przestępstwa, śmierci, zabójstwa, zbrodni, zdrady
karać, osądzić, szukać, ukarać, wskazać winnego; uznać za winnego; czuć się winnym

	Winnym samobójczej śmierci syna był ojciec. źródło: NKJP: Jan Grzegorczyk: Chaszcze, 2009
	Fakt ten w sposób zasadniczy obala zeznania oskarżonego i jednoznacznie wykazuje, iż oskarżony jest winny zarzucanego mu czynu: morderstwa z premedytacją. źródło: NKJP: Maciej Malicki: Takie tam [dziennik], 2006
	[...] w powszechnej opinii komentatorów jednoznacznego, mocnego stwierdzenia, kto jest winien mordu w Katyniu, zabrakło. źródło: NKJP: Anna Wojciechowska: Bez pojednania, ale przyjaźnie, Dziennik Zachodni, 2010-04-08
	Tęsknię za moją rodziną, a nie chcę tego. - Czujesz się winny, że ich zostawiłeś. Że wyjechałeś? źródło: NKJP: Małgorzata Saramonowicz: Siostra, 1996
	Naturalnie wszelkie meldunki o wykroczeniach przekazujemy do biura rajdu. Winni będą ukarani, zgodnie z regulaminem, punktami karnymi. źródło: NKJP: Janusz Płoński, Maciej Rybiński: Góralskie tango, 1978

część mowy: przymiotnik

Stopień równy

Stopień wyższy

Inne uwagi

Zwykle stopniuje się opisowo

Zob. wina

Już XVI w. winny ‘należny, należyty’, ‘obowiązany’; por. winien .