nieboskłon

Pod lazurowym nieboskłonem, po błękitnych falach płynęli za granicę nasi pierwsi dyplomaci i żurnaliści.

źródło: NKJP: Aleksander Sołżenicyn: ARCHIPELAG GUŁag Tom 1, 1977

Rozgwieżdżony nieboskłon przyciąga wzrok, bo „cóż piękniejszego nad niebo, które przecież ogarnia wszystko, co piękne”, jak mawiał Mikołaj Kopernik.

źródło: NKJP: Jarosław Włodarczyk: Wędrówki niebieskie czyli Wszechświat nie tylko dla poetów, 1999

Połowę nieboskłonu nad miastem wypełniało słońce, nieco tylko zamglone dużą ilością gromadzącej się w powietrzu pary wodnej.

źródło: NKJP: Mirosław M. Bujko: Złoty pociąg, 2006

Przecinający nieboskłon samolot zniknął za framugą okna. Pozostawił po sobie długą białą kreskę, która z wolna miksowała się z chmurzastymi kołtunami.

źródło: NKJP: Sławomir Shuty: Ruchy, 2008

Zadziwiające było zestawienie potężnego wiatru z wygwieżdżonym bezchmurnym niebem. Gdzieś w kątach nieboskłonu gromadziły się chmury, ale nad moją głową i Tatrami było całkiem czysto.

źródło: NKJP: Marcin Kacperek: Potęga miłości, Tygodnik Podhalański nr 4, 1996