-
2.
pot. używane w stosunku do osoby, do której mówiący czuje niechęć i chce to wyrazić -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Relacje międzyludzkie
określenia osób wchodzących w relacje międzyludzkie -
Otworzyłem okno i usłyszałem pytanie: „A wy tu po co?”. Zatkało mnie. Trzeba być niedorozwiniętą szczeżują, żeby zadawać takie pytania ludziom wjeżdżającym do szpitala [...].
źródło: NKJP: Paweł Wodniak: A wy tu po co?, Gazeta Krakowska, 2005-01-29
Przerwałem moje badania, żeby wytłumaczyć rudej szczeżui zza lady, że nie, nie potrzebuję pomocy i nie mam zamiaru ukraść specyfiku do trwałej ondulacji, tylko go sobie macam, jak każe odwieczne prawo klienta [...].
źródło: NKJP: Internet
Miranka i Paulinka to fałszywe, niesprawiedliwe szczeżuje obawiające się linczu.
źródło: NKJP: Internet
To internetowy troll, który „niby” na wszystkim się zna, wszystkich krytykuje i zaczepia [...]. Ot, zwykła szuja i szczeżuja.
źródło: Internet: forum.poranny.pl
- Nie bij, mam dość! Zlituj się! – wykrzyczał jak uczniak [...].
- Oż ty obłudniku! [...] Ja ci wybiję ze łba takie przebieranki, szczeżujo!źródło: Internet: piszmy.pl
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. szczeżuja
szczeżuje
D. szczeżui
szczeżui
neut szczeżuj
char C. szczeżui
szczeżujom
B. szczeżuję
szczeżuje
N. szczeżują
szczeżujami
Ms. szczeżui
szczeżujach
W. szczeżujo
szczeżuje
-
psł. *češuja : *česul’a 'coś oddzieranego, odrywanego, oddzielanego' > 'łuska (np. ryby), skorupa'
Od psł. *česati z przyrostkami *-uja / *-ul’a.
W historii polszczyzny wyraz poświadczony został w rozmaitych odmiankach fonetycznych (por. st.pol. czeszuja, czeżuja) i morfologicznych (szczeszuja, szczeżuja, czy szczeżuła - te ostatnie oparte są na przedrostkowym czasowniku *jьzčesati 'sczesać, zdrapać').