nakurzyć - Wielki słownik języka polskiego PAN

3.

pot. wypełnić przestrzeń dymem ze spalonego tytoniu

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Jedzenie i jego przygotowanie

używki

To chyba ten środkowy wędkarz tak nakurzył papierochem...

źródło: Internet

Zastanawiałem się kto i po co tak mocno nakurzył. Nie wyglądało to na typowo koncertowy dym z papierosów i na pewno nim nie było.

źródło: Internet

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	nakurzyłem +(e)m nakurzył	nakurzyłam +(e)m nakurzyła	nakurzyłom +(e)m nakurzyło	nakurzyliśmy +(e)śmy nakurzyli	nakurzyłyśmy +(e)śmy nakurzyły
2 os.	nakurzyłeś +(e)ś nakurzył	nakurzyłaś +(e)ś nakurzyła	nakurzyłoś +(e)ś nakurzyło	nakurzyliście +(e)ście nakurzyli	nakurzyłyście +(e)ście nakurzyły
3 os.	nakurzył	nakurzyła	nakurzyło	nakurzyli	nakurzyły

bezosobnik: nakurzono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		nakurzmy
2 os.	nakurz	nakurzcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	nakurzyłbym bym nakurzył	nakurzyłabym bym nakurzyła	nakurzyłobym bym nakurzyło	nakurzylibyśmy byśmy nakurzyli	nakurzyłybyśmy byśmy nakurzyły
2 os.	nakurzyłbyś byś nakurzył	nakurzyłabyś byś nakurzyła	nakurzyłobyś byś nakurzyło	nakurzylibyście byście nakurzyli	nakurzyłybyście byście nakurzyły
3 os.	nakurzyłby by nakurzył	nakurzyłaby by nakurzyła	nakurzyłoby by nakurzyło	nakurzyliby by nakurzyli	nakurzyłyby by nakurzyły

bezosobnik: nakurzono by

bezokolicznik: nakurzyć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: nakurzywszy

gerundium: nakurzenie

rodzaj gramatyczny: dk

Rz_osobowy

+

nakurzyć

+

(CZYM)