bęc

Definicja

wyraz służący do naśladowania dźwięku, jaki powstaje, gdy coś lub ktoś spada i uderza w coś
Noty o użyciu

Używane również w funkcji predykatywnej, np. Postawiłem miskę z kapustą, a tu miska bęc na ziemię .
Kwalifikacja tematyczna

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

dźwięki

Drab zamiera na krótką chwilę, po czym jednym leciutkim ruchem łba przewala Alego na wznak, a sam natychmiast na niego pada: bęc.

źródło: NKJP: Zofia Chądzyńska: Przez ciebie, Drabie!, 1969

Błąd popełniłem ja, bo zostawiłem go samego na kilka sekund, by wziąć na ręce Olę, która zanosiła się płaczem, i gdy tylko ją podniosłem, usłyszałem bęc – zamarłem z przerażenia, i zanim zaczął płakać, już przy nim byłem.

źródło: Internet:trojaczki-tata.blog.onet.pl

Odmiana

część mowy: wykrzyknik
Pochodzenie

Wyraz pochodzenia dźwiękonaśladowczego.

CHRONOLOGIZACJA:

1900, SJPWar

CHRONOLOGIZACJA POKAŻ WSZYSTKO

Data ostatniej modyfikacji: 11.09.2016